Вераніка Качаева ўжо трэці месяц працуе ў
Градзянскай сельскай урачэбнай амбулаторыі ўчастковым тэрапеўтам. Дзіўна, але
не скардзілася на лёс карэнная бабруйчанка, якая аддала вучобе цэлых сем гадоў,
калі ехала па размеркаванні ў сяло. Бо ведала, што дзе б ні жыла, усюды будзе
патрэбна людзям — здаровым і хворым, радасным і сумным, удзячным і
незадаволеным.

Рабочы калектыў прыняў маладога спецыяліста
цёпла. Нягледзячы на тое, што Вераніка з’яўляецца кіраўніком установы, яна
заўсёды рада пачуць парады ў свой адрас ад калег. Так, напрыклад, нярэдка
падказвае Качаевай памочнік урача, як лепш размаўляць з асобнымі пацыентамі:
ёсць такія, якія вып’юць патрэбнае лякарства толькі па загаду, прычым адданым у
павышаным тоне.

Мясцовая амбулаторыя адказвае за здароўе больш
за тысячу чалавек з Гра-дзянкі, Каменіч, Цэзарава, Яноўкі, Лазовага, Прыцерпы,
Асаўка. На гэтай тэрыторыі хапае дзяцей — адных толькі груднічкоў набярэцца з
дзясятак. Таму дадатковую прафесію педыятра Вераніка асвоіла самастойна:
перачытвала ўніверсітэцкія канспекты, спецыяльную літаратуру, звярталася да
вопытных дзіцячых урачоў…

Качаева прызнаецца, што калі б не запаветная
мара, то засталася б у Гра-дзянцы жыць. Але хоча яна працаваць у “хуткай
дапамозе”. Вабяць Вераніку нестандартныя сітуацыі, дзе патрэбна праявіць
кемлівасць і дзейнічаць хутка. Маральна да такога медыцынскага экстрыму малады
доктар ужо гатовы.

Пра псіхічную ўстойлівасць тэрапеўта сведчыць
хаця б такі выпадак. Сёлета познім вечарам жыхара Градзянкі ўкусіла змяя.
Ратаваць ахвяру прыбегла Качаева: аказала першую дапамогу і выклікала “хуткую”.
Яна ведае, што галоўнае пры такіх здарэннях — імгненна ўзнавіць і прымяніць
атрыманыя падчас навучання веды. Пра разгубленасць тут і гаворкі быць не
можа…

Здзяйсненне мар — справа будучыні, а пакуль
Вераніка аддана працуе на прызначаным лёсам месцы. І самая высокая ўзнагарода
для яе, як і для кожнага ўрача, — усмешка чалавека, якому дапамагла паправіць
здароўе…

Тамара ГОРЛАЧ.