Па выніках інтэрнэт-галасавання на basket.by ў
рэйтынгу лепшых трэнераў чэмпіянату і Кубка Беларусі ў снежні-2010 Ігар
Галабурда заняў другую пазіцыю. Андрэя Крываносава (“Мінск-2006”) ён абагнаў на цэлых
3%. З кім зараз другі ў Беларусі па папулярнасці трэнер працуе? “АК” пачынае
знаёміць чытачоў з сёлетнімі “падапечнымі” Галабурды.

 Знаёмімся: Сяргей Чарыкаў — сын вайскоўца № 1

Амплуа:
абаронца.

Узрост-вага-рост:
28-80-184.

Пачатак:
баскетболам заняўся ў першых класах Валожынскай школы.

Кар’ерны
рост: паспеў згуляць як за беларускія каманды “Гродна-93” і “Асіповічы”, так і
замежныя — амерыканскія, ня-мецкую і ўкраінскую. Найбольш даспадобы, як
прызнаецца, гуляць у Беларусі: тут атмасфера больш спрыяльная.

— Сяргей, а чым нямецкі “Кемліц-99” адрозніваецца ад
“Асіповічаў”?

— Там па-нямецку гутараць (хітра пасміхаецца —
аўт.). Дарэчы, ехаў за мяжу без ведання мовы, спачатку нават са слоўні-кам
хадзіў, але досыць хутка ўдасканаліў сваю замежную мову. Калі ж сур’ёзна, то
ўзроўні зусім розныя і параноўваць іх не бяруся.

Сезон
2010-2011:

— Назавіце найбольш прадуктыўную і найбольш
няўдалую менавіта для вас гульні?

— Заўжды выкладаюся па-максімуму, а колькасць
праве-дзеных на паркеце хвілін і закінутых мячоў не лічу. Верагодна, гэта
робяць балельшчыкі. Баскетбол — камандная гульня, таму і поспех найвышэйшай пробы
— камандны поспех! Самая няўдалая і цяжкая гульня была з “Мінскам-2006” — пасля яе паўночы не
спаў… Пакуль мы знаходзімся на другой пазіцыі, і гэта само па сабе няблага.
Але сезон яшчэ не скончаны, усё самае цікавае напера-дзе.

Не
баскетбол:

— Чым захапляецеся акрамя спорту і як
адпачываеце пасля гульні?

— Галоўнае для мяне — сям’я — любая палавіна і
сын Севасцьян. Нішто так не здымае напружанне як яго смех! Родныя пастаянна
мяне падтрымліваюць і ніколі не кідаюць. Калі мяняю каманду, то і яны мяняюць
месца жыхарства.

— А калі сын пойдзе вучыцца? Будзеце, як сям’я
вайскоўцаў, мяняць школы?

— Будзем жыць на чамаданах. Між іншым, я сам з
сям’і вайскоўцаў, ведаю, што гэта такое…

— Ці хацелі б, каб малень-кі Севасцьян займаўся
баскетболам?

— З баскетболам сітуацыя ў Беларусі даволі
цяжкая, няма такога фінансавання, як, напрыклад, у хакеі. Трэнерскі склад
моцны, ігракі таксама, але спонсарская падтрымка — гэта важны артыкул. Сына б у
хакей аддаў, але ён ужо фанацее ад баскетбола. З мячом не расстаецца, просіць
то “кальцо” па-трымаць, то мячык пакідаць (усміхаецца — аўт.).

Каманда,
за якую хацелася б згуляць:

— Раней — Chicago Bulls у тым складзе, які быў
15 гадоў таму, з Майклам Джорданам і Скоці Піпенам. Зараз хочацца выступаць за
“Асіповічы”!

Каментарый
трэнера:

— Зараз Сяргей праводзіць на пляцоўцы каля 28
хвілін і паступова пачынае спраўляцца з роллю лідара каманды, які можа ў цяжкую
хвіліну выправіць сітуацыю. І гэта, па сутнасці, галоўнае сёння.