Хлебаробы Асіповіччыны першымі ў вобласці завяршылі жніво

Гэта вынік агульнай працы ўсіх работнікаў гаспадарак: аграномаў, камбайнераў, механізатараў, вадзіцеляў… Ланцужок можна працягваць яшчэ доўга. Галоўнае, што кожны зрабіў істотны ўнёсак.

І калі камбайнеры былі сканцэнтраваны на якаснай уборцы збожжа, вадзіцелі ўсю сваю ўвагу, майстэрства і вопыт накіроўвалі на перавозку ўраджаю ад камбайнаў на зернесушыльныя комплексы.

Гэта на першы погляд здаецца, што нічога складанага ў такой працы няма, тым не менш вадзіцель адказвае за машыну і яе спраўнасць, за зерне, якое трэба перавезці. Прычым перавезці так, каб не разгубіць, не сапсаваць, бо гэта — хлеб, напрацаваныя тоны і, адпаведна, заробак.

Днямі старшыня райкама прафсаюза работнікаў аграпрамысловага комплексу Святлана Сідоранка ўручыла ўзнагароды вадзіцелю ААТ “Авангард-Ніва” Пятру Жуку, які падчас уборачнай перавёз больш за тысячу тон збожжа.

Пётр Віктаравіч з тэхнікай на “ты” ўжо даўно: яшчэ юнаком дапамагаў бацьку-трактарысту. І, нягледзячы на тое што закончыў тэхнікум па спецыяльнасці “аграном”, усё ж такі пасля арміі 35 гадоў таму ўладкаваўся менавіта механізатарам. Адразу гэта быў саўгас “Асіповіцкі”, дзе працаваў яго бацька, потым перайшоў у Карытнае, калі пабраўся шлюбам з мясцовай жыхаркай. Сям’я выгадавала трох сыноў. Дынастыі сярод працаўнікоў гаспадарак далёка не рэдкасць. Вось і ў сям’і Жукоў абодва сыны пайшлі па слядах бацькі і сталі механізатарамі, а падчас жніва перасаджваюцца ў кабіну камбайна, трэці зараз служыць у арміі. Васіль Жук знаёмы нашым чытачам, бо ўжо не раз раёнка пісала пра яго дасягненні падчас жніва. Згадзіцеся, даволі сімвалічна, калі сыны абмалочваюць зерне, а бацька адвозіць новы ўраджай на склад.