Пажарны аварыйна-выратавальны пост № 13, дыслакаваны ў в. Радуцічы, у 2014 годзе прызнаны лепшым аварыйна-выратавальным падраздзяленнем Асіповіцкага райаддзела па надзвычайных сітуацыях. Сярод 98 ПАВП вобласці па выніках года займае 7 месца.

На Радуціцкім ПАВП сёння нясуць кругласутачную службу 7 чалавек: камандзіры аддзяленняў Мікалай Хораў, Уладзімір і Сяргей Дубовікі, вадзіцелі Васіль Прушкоўскі, Міхаіл Педзін і Аляксандр Шляхцін.

— Не так даўно пайшлі на заслужаны адпачынак нашы аксакалы, — расказвае начальнік паста Максім Пухоўскі, які кіруе падраздзяленнем з 2012 года, — вадзіцелі Іван Жытнік і Дзмітрый Вараб’ёў. Яны неслі службу на ПАВП з моманту яго стварэння, а зараз самы “стары” Валодзя Дубовік, які служыць з 2008 года. У жніўні ў калектыў уліўся Аляксандр Шляхцін. Нягледзячы на тое, што хлопцы досыць маладыя, усе адукаваныя і падрыхтаваныя спецыялісты. Падраздзяленне ўкамплектавана сучасным аварыйна–выратавальным інструментам і дзвюма пажарнымі аўтацыстэрнамі: 2,5-тоннай на шасі “ЗІЛ-131” і нядаўна атрыманай 5-тоннай на базе “МАЗ”. Апошняя разлічана на 15 хвілін бесперабойнай работы, што важна пры ліквідацыі пажараў у сельскай мясцовасці.

З пачатку 2013 года на кожным ПАВП вядзецца кніга аператыўна–службовай дзейнасці, дзе фіксуюцца ўсе выезды на пажары. Толькі за гэты час асабовы склад і тэхніка ПАВП-13 прыцягваліся да тушэння агню 36 разоў, апошні — 9 снежня. Зона выезду падраздзялення ахоплівае вялікую тэрыторыю, таму давялося неаднаразова прымаць удзел у тушэнні пажараў у Асіповічах, чатыры разы — у Верайцах, двойчы — у Дараганава. Ліквідавалі надзвычайныя сітуацыі ў Дзераўцах і Карытным, не раз выязджалі і за межы раёна.

Акрамя кругласутачнага дзяжурства, разам з сельвыканкамам правяраем супрацьпажарны стан дамоў і адміністрацыйных будынкаў, вядзем тлумачальную работу. Часта сустракаемся з навучэнцамі Дараганаўскага вучэбна–педагагічнага комплексу: нагадваем правілы бяспечных паводзін, расказваем аб прафесіі пажарнага–выратавальніка. Асаблівая ўвага — адзінокім састарэлым людзям, якіх на сяле нямала: калі трэба, дапаможам і батарэйку ў АПА замяніць, і печку ў парадак прывесці. Справа быццам бы невялікая, але ў бяспецы дробязей не бывае.

Аповед аб буднях падраздзялення працягвае Уладзімір Дубовік:

— Кожная раніца радуціцкіх выратавальнікаў пачынаецца са змены варты: пасля двухдзённага адпачынку на службу заступае чарговае аддзяленне ў складзе камандзіра і вадзіцеля. Распарадак дня строгі: інструктаж, навучальныя заняткі, трэніроўкі, абслугоўванне тэхнікі і абсталявання. Вядома, ёсць месца для абеду і вольнага часу: суткі знаходзіцца на  пасту ў стане пастаяннай гатоўнасці зусім не проста. Вольны час, дарэчы, апошні год аддавалі, у асноўным, рамонту памяшкання. Зрабілі нямала: адрамантавалі санвузел, мадэрнізавалі сістэму ацяплення — зараз ёсць гарачая вада, і супрацоўнікі пасля працы могуць прыняць душ. Для падтрымання выдатнай фізічнай формы сваімі рукамі зрабілі трэнажоры: тут ініцыятарам стаў брат Сяргей, які і займае месца “пазаштатнага трэнера” нашага ПАВП.

Разам з Уладзімірам на дзяжурства заступіў вадзіцель Аляксандр Шляхцін:

— Хоць на службе ў МНС нядаўна, з тэхнікай — маю 16 гадоў вадзіцельскага стажу — праблем не было, а з пажарным абсталяваннем дапамаглі раза–брацца таварышы. Адносіны з калегамі склаліся адразу: атрад невялікі, і была магчымасць адразу з усімі добра пазнаёміцца. Чалавечыя адносіны, мяркую, і ёсць галоўнае ў нашай рабоце: заўсёды можа здарыцца неспадзяванае, таму мужчынскае сяброўства, узаемадапамога, пачуццё локця абавязкова павінны прысутнічаць.

…За год на тэрыторыі, замацаванай за пастом, не адбылося ні аднаго пажару — і гэта лепшы доказ выдатнай работы маленькага падраздзялення, якое выконвае вялікую і патрэбную справу забеспячэння бяспекі.

Соф’я САВАЙТАН.