“Будаўнічы бум” — надзейная прыкмета эканамічнага росквіту краіны. Што ўвогуле зразумела: будаўніцтва — справа дарагая, акупляецца доўга, таму ўкладваюць у яе толькі тыя грошы, без якіх можна абысціся ў надзённых патрэбах. Менавіта таму падыход да інвестыцый у галіну агульны: аднолькавы як для дзяржавы ў цэлым, так і для асобнага чалавека.

Першы такі “бум” у нас — даволі сціплы па маштабах — прыпаў на канец 90-х. Тады будавалася амаль выключна жыллё. Далей быў расійскі дэфолт 1998 года, ад якога перапала клопату і Беларусі…

Другі перыяд актыўнасці цягнуўся з 2007 па 2014 год і паспеў адчувальна змяніць нашу краіну. Узяць тую ж Асіповіччыну. Рэканструкцыя шашы Мінск-Гомель і вуліцы Юбілейнай, значнае павелічэнне і паляпшэнне якасці жыллёвага фонду ў горадзе, стварэнне аграгарадкоў — спіс “помнікаў” нядаўняга будаўнічага ўздыму атрымліваецца ўнушальны нават у асобна ўзятым раёне.

Потым настала не вельмі вясёлае сёння, і пакуль няма асаблівай надзеі, што існуючыя зараз эканамічныя цяжкасці атрымаецца пераадолець у хуткім часе. Відавочна, ажыўленне будаўнічай галіны адкладваецца, таму ёсць нагода разабрацца, што будзе з аб’ектамі, якія ўсё яшчэ будуюцца, з запланаванымі, але не пачатымі, з будаўнічай галіной раёна ў цэлым.

Слова начальніку аддзела архітэктуры і будаўніцтва райвыканкама Івану Малаковічу:

— Зараз у горадзе існуе тры буйныя недабудаваныя аб’екты, прычым беспраблемны з іх толькі адзін: фізкультурна-аздараўленчы комплекс у мікрараёне “Чарняхоўскага”. Раённая бальніца пакуль застанецца даўгабудам: на працяг работ з рэспубліканскага бюджэту выдзелены ўсяго 1 мільярд рублёў, а гэта кропля ў моры.

108-кватэрны дом у гэтым жа мікрараёне — яго за ўласныя сродкі ўзводзіць бабруйскі завод буйнапанэльнага домабудавання — хутчэй за ўсё сёлета будзе скончаны. Хаця тут ёсць важны нюанс: жадаючых набыць у ім жыллё ўдвая меней. Увогуле, плацежаздольны попыт на будаўніцтва кватэр можна лічыць насычаным. У цэлым па горадзе пустуюць 26 новых кватэр, а з уводам узгаданага дома іх стане яшчэ болей.

Недаробленыя аб’екты ў вёсках — амаль выключна жывёлагадоўчыя фермы. Іх далейшае будаўніцтва працягваецца, але не вельмі хуткімі тэмпамі.

Новабудоўля запланавана толькі адна: 108-кватэрны дом на “чарняхоўцы”. Гэта сацыяльнае жыллё, прызначанае для землякоў, якія маюць права на льготы: сіроты, маламаёмныя сем’і… Яго будуць узводзіць кітайцы, прычым за ўласныя грошы. Уклад з беларускага боку сюды — 5 мільярдаў рублёў на стварэнне інжынерных сетак. Гэта сёлета найбольш буйная інвестыцыя ў будаўніцтва Асіповіччыны. На ўсе іншыя патрэбы маем крыху болей 2 мільярдаў, хаця трэба ў 40 разоў больш…

Зразумела, з такім дэфіцытам сродкаў нельга думаць аб развіцці інжынерных сетак і давядзенні да ладу вуліц у новых мікрараёнах — той жа “чарняхоўцы”, масіве прыватнай забудовы за райпаліклінікай і рэалізацыі іншых, актуальных для далейшага развіцця раёна, будаўнічых праектах.

Што ж тычыцца будаўніцтва як галіны, то сёння ў раёне яна існуе ў выглядзе спецыялізаваных падраздзяленняў камунальных службаў: ДУКВП “Водаканал” і УКП ЖКГ. Для тых задач, якія дазваляюць вырашаць маштабы фінансавання з дзяржбюджэту, іх магчымасцей дастаткова.

Захаваць гэтыя падраздзяленні вельмі важна: калі пачнецца наступны будаўнічы ўздым, яны раёну будуць вельмі патрэбныя. У тым жа, што спад зменіцца ўздымам, сумненняў няма: так было заўсёды і паўсюдна. Колькі часу яго давядзецца чакаць — сёння ніхто не рызыкне прагназаваць. Аднак з кожным днём гэты тэрмін скарачаецца, таму перамены да лепшага ўсё бліжэй.

Дзмітрый САЎРЫЦКІ.