Нагодай для чарговага вяртання да “нязручнай” тэмы — рэгулявання колькасці бадзяжнай жывёлы — стаў зварот відавочцаў нядаўняга адстрэлу сабак на “баме”: дварняк, у якога патрапіў дроцік з атрутай, біўся ў агоніі на вачах у шматлікіх прахожых каля крамы “Суседзі”. Потым былі абураны тэлефонны званок у рэдакцыю і натуралістычна-жорсткі фотаздымак: каб падкрэсліць, што камунальнікі наносяць псіхалагічныя траўмы выпадковым сведкам іх “саначысткі”.

Да эмоцый такога кшталту ў УКП ЖКГ ужо выпрацаваўся імунітэт. Малапрыемная справа ўваходзіць у пералік асноўных абавязкаў прадпрыемства. Тым болей, што скардзяцца не толькі спачуваючыя бадзяжным жывёлам, але і тыя, каго яны кусаюць ці нападаюць. Такіх выпадкаў сёлета было больш 20, і па кожным вядзецца жорсткі кантроль за своечасовасцю прымаемых мер.

Па словах майстра па добраўпарадкаванні УКП ЖКГ Пятра Жорава, пасля трапнага стрэлу дроцікам сабака гіне праз 5-10 хвілін. За гэты час яна можа знікнуць з поля зроку “паляўнічых”, і забраць яе ў хуткім часе не атрымліваецца. Так здарылася і ва ўзгаданым вышэй інцыдэнце. Адстрэл вёўся каля павільёна “Мясапрадукты”, які знаходзіцца на праходзе да дзіцячых садкоў. Бацькі, якія ідуць з малымі дзецьмі каля “апетытнай” гандлёвай кропкі, пастаянна занепакоены знаходжаннем тут сабачых зграй. І для камунальнікаў было б вялікай дапамогай, каб пра нязнойдзеныя астанкі сведкі паведамлялі ў дыспетчарскую прадпрыемства. Тэлефоны — 73-363, 77-323.

Рэагаваць на заявы аб агрэсіўных паводзінах паўдзікіх драпежнікаў трэба хутка, і папярэдзіць тых, хто можа стаць сведкам адстрэлу, не хапае часу.

Канечне, адстрэл на вуліцах не самы цывілізаваны спосаб саначысткі. Куды больш прымальна для грамадскага меркавання весці адлоў катоў і сабак, спрабаваць знайсці ім гаспадароў, і толькі калі гэта не атрымаецца — усыпляць іх.

Яшчэ ў 2012 годзе тагачаснае ДУКВП “Райсэрвіс” распрацавала план стварэння прытулка для катоў і сабак — якраз з жадання пашкадаваць нервы землякоў. Аднак фінансавая экспертыза паказала, што такая служба па кішэні толькі буйным гарадам, бо — у адпаведнасці з ветэрынарнымі нормамі — патрабуе вельмі вялікіх выдаткаў. У тагачасных цэнах — 100 мільёнаў рублёў на абсталяванне і мінімум 250 мільёнаў штогод — на ўтрыманне.

Такія прытулкі сапраўды працуюць у Бабруйску і Магілёве, прычым з апошнім існуе дамова аб супрацоўніцтве. Аднак — зноў жа з-за дэфіцыту грошай — адлоў у Асіповічах удаецца арганізаваць усяго 1-2 разы ў год. Кожнае “перасяленне” нашых бадзяжных жывёл у абласны цэнтр абыходзіцца ў 400 рублёў.

Штогод па горадзе і раёне адстрэльваецца каля 150 катоў і сабак і некалькі дзясяткаў адлоўліваецца для перавозу ў прытулак. Гэтая лічба цалкам праблему бадзяжнай жывёлы не вырашае. Аднак павялічыць яе не дазваляе ліміт сродкаў, якія камунальнікі могуць выдзеліць на саначыстку. Росту ж колькасці чатырохногіх “бадзяжак” спрыяе любоў да братоў нашых меншых з боку досыць значнай колькасці гаражан, якія кормяць нічыіх сабак і катоў.

Такая добразычлівасць у кантэксце грамадскай карысці і дае магчымасць нікому не патрэбным жывёлам хутка — і бескантрольна! — размнажацца. А крайнімі, як заўсёды, застаюцца камунальнікі…