Народ Асіповіцкае вадасховішча да сябе прыцягвае і летам, і зімою. Многія, калі цёпла, едуць сюды для адпачынку, а мясцовыя і з іншых месцаў аматары рыбнай лоўлі даўно ўжо аблюбавалі цудоўныя мясціны ля Вяззя для сваіх “паляўнічых” мэтаў. Субота 2 ліпеня 2005 года таксама не стала выключэннем: людзей, якія бавілі час у выхадны на беразе, было нямала. I ніхто не мог і падумаць, што аднаму з іх гэты дзень наканаваны лёсам як апошні…

Вуды, спінінг, падхватнік, скрыня з рыбалоўнымі прыладамі — чалавек мэтанакіравана прыехаў парыбачыць. I, магчыма, вярнуўся б дамоў жывым-здаровым, каб не звярнуўся з просьбай дапамагчы выцягнуць свой засеўшы аўтамабіль да двух маладых хлопцаў. 25-гадовыя бабруйчане Куляшоў і Шолатаў былі на добрым падпітку, а таму сварка ўзнікла на роўным месцы. I не проста лаянка — хутка ў ход пайшлі і рукі, і ногі…

Закрыты пералом касцей носа, выбіты зуб, тры зламаныя рабрыны справа і шэсць злева — цялесных пашкоджанняў гр. Т. атрымаў у бойцы шмат. Потым яны будуць аднесены да катэгорыі цяжкіх, але з-за атрыманых траўм чалавек застаўся б жывым. З жыцця ён пайшоў таму, што быў скінуты з абрыву ў вадасховішча, дзе і захлынуўся.

Разумелі машыністы ААТ ”Шынарамонт” і “Белшына”, што чалавек, які знаходзіўся ў непрытомным стане, не зможа самастойна выбрацца з вады? Безумоўна: або-два забойцы мелі за плячыма сярэдне-спецыяльную адукацыю, а таму дурнямі, прабачце, назваць іх аніяк нельга. Хаця і нармальнымі людзьмі — таксама.

Толькі што Куляшову і Шолатаву да таго, што пра іх хто думае? Зрабіўшы сваю чорную справу, яны перад тым, як пакінуць месца забойства, яшчэ і чужым дабром разжыліся — паквапіліся на сотавы тэлефон, аўтамагнітолу, вуды, адзенне і іншую маёмасць нябожчыка…

Расследаванне гэтай крымінальнай справы цягнулася шмат часу, але ў чарговы раз пацвердзіла, што праз год, два, тры, але вінаваты ўсё роўна панясе заслужанае пакаранне. Вось і тут урэшце вінаватыя сталі перад судом і былі пазбаўлены волі на 12 гадоў кожны.

Генадзь БАРШЧЭЎСКI,
старшы памочнік пракурора.