За амаль 80 гадоў жыцця Валянцін Феліксавіч паспеў не толькі зрабіць крок у свет мастацкага слова, але і ўпісаць сваё імя ў гісторыю архітэктуры райцэнтра. Знаёмім чытачоў з цікавымі фактамі яго біяграфіі.

• Валянцін Брылеўскі нарадзіўся   11 верасня 1948 года ў вёсцы Яноўка. Скончыў бабруйскае ДПТВ-60 па спецыяльнасці “муляр-пячнік”, затым Магілёўскі будаўнічы тэхнікум. Усё жыцце працаваў у сферы будаўніцтва, прайшоў шлях ад звычайнага муляра да інжынера-будаўніка.

• Пад кіраўніцтвам альбо з удзелам Валянціна Феліксавіча ўзводзіліся такія збудаванні, як раённая паліклініка, інтэрнат ААТ “АЗАА” з комплексам дапаможных пабудоў, дзіцячыя садкі №№ 8, 9 і 10, цеплатраса і трохпавярховы дом на пасёлку Савецкім, крама “Тавары для дома”, цэнтральная раённая аптэка, аб’екты ўстановы “Маяк”, Свята-Уведзенскі храм, шматпавярховыя дамы, у якіх размясціліся стаматалагічная паліклініка і рэдакцыя раённай газеты “Асіповіцкі край”. Самым значным аб’ектам стала сярэдняя школа  № 1.

— Пачатак яе ўзвядзення стаў для маёй брыгады выбітным днём не толькі з-за маштабаў, — расказвае Брылеўскі. — Як толькі экскаватар падняў першы коўш зямлі, вачам адкрыўся жудасны “клад”: у яме ляжаў снарад часоў Вялікай Айчыннай вайны. Пасля супрацоўнікі ваенкамата агледзелі ўсю тэрыторыю, адведзеную пад будаўніцтва, знайшлі і абясшкодзілі яшчэ 50. Таксама дзякуючы гэтаму аб’екту ў маім жыцці, як у песні Алы Пугачовай, было цэлае мора кветак. Першага верасня кіраўніцтва ўстановы дзякавала брыгадзе за працу, а шматлікія вучні дарылі мне і маім калегам кветкі. Увогуле з будаўнічай сферай звязана шмат цікавых момантаў. Напрыклад, пасля ўзвядзення інтэрната аўтазавода пачаўся працэс добраўпарадкавання тэрыторыі. Пасадзілі кветкі, дрэўцы. І вось з адной бярозкай атрымаўся казус: сам саджанец засох, а калочак, да якога прывязалі дрэўца, наадварот выпусціў зялёнае лісце. Яшчэ мала каму вядома, што дзіцячы садок № 9 — будынак з “сюрпрызам”: у ім маецца бамбасховішча. Варта адзначыць, што разам са мной на многіх аб’ектах шчыравалі брыгады Мікалая Кажанца, Аляксандра Клімава, Сямёна Дрэня, Пятра Падвойскага, Дзмітрыя Сугакі, Леаніда Трыбушэўскага, Рыгора Усніча, а таксама шматлікія рабочыя з субпадрадных арганізацый.

Прафесія ў некаторай ступені дапамагла Валянціну Феліксавічу сустрэцца з Аляксандрам Лукашэнкам.

— Будаўніцтва Свята-Уведзенскага храма пайшло трошкі не так, як планавалася, — успамінае Валянцін Брылеўскі. — У сувязі з раптоўнымі зменамі ў праекце спатрэбілася больш матэрыялаў, што выклікала значныя фінансавыя страты. Як вынік, узвядзенне царквы прыпынілася. Ацанілі ўсе магчымыя варыянты выхаду з такога складанага становішча і вырашылі звярнуцца напрамую да Прэзідэнта. Разам з калегам, прарабам Георгіем Вернікоўскім, сустрэліся з ім, растлумачылі сваю просьбу. У хуткім часе на дапамогу прыйшлі многія асіповіцкія арганізацыі, і аб’ект удалося паспяхова завяршыць.

• У арсенале печніка Брылеўскага 276 складзеных печак. Першыя дзве ён склаў ва ўзросце 15 гадоў.

• Вершы Валянцін Феліксавіч пачаў пісаць яшчэ ў юнацтве. Па яго словах, першыя датаваны 1968 годам. Развіццю паэтычных здольнасцей перашкодзіла вучоба, а пасля работа. Заняцца любімай справай Брылеўскі змог толькі пасля выхаду на заслужаны адпачынак у 2006 годзе. У мінулым годзе ён стаў членам літаратурнага аб’яднання “Літаратар” і выпусціў першы паэтычны зборнік “І пра жыццё, і пра норавы”. Піша на беларускай і рускай мовах.

Максіму Багдановічу

Не прайсці ніколі міма

Слаўных вершаў земляка

Багдановіча Максіма —

Добрых думак там рака!

Слоў прыгожых вельмі многа

Пра свабоду і народ,

Пра каханне і дарогі,

Што пісаў ён з года ў год.

Там для нас пяе дастойна

На танюткіх струнах бор.

— Не патрэбны, — кажа, — войны,

Калі мы ляцім да зор.

Там стаіць анёл прыгожы

І каханне беражэ.

Ну а возера так гожа

Ўсё былое сцеражэ.

І цудоўныя Мадонны,

Што ля нас наўкол жывуць,

У вачах сваіх бяздонных

Шчасце наша берагуць.

Буду дзякаваць Максіму,

Нізка-нізка паклянюся.

Вучыць ён любіць Радзіму,

Быць адданым Беларусі.