Таццяна Жэдзік вырасла ў чыгуначным горадзе, таму лічыць заканамерным, што месцам яе работы стаў вакзал. Менавіта сюды дзяўчына прыйшла пасля заканчэння Бабруйскага механіка-тэхналагічнага тэхнікума.

27 гадоў таму, калі яна пачынала працоўную дзейнасць, на вакзале было вельмі ажыўлена: каля кас пастаянныя чэргі, кругласутачна працавалі буфет, багажнае аддзяленне, попытам наведвальнікаў карысталіся ларкі на пероне. Маршрутных таксі тады не было, таму ў бліжэйшыя гарады ўсе дабіраліся чыгуначным транспартам.

Таццяна доўгі час працавала ў бюро даведак, ёй вельмі падабаліся зносіны з пасажырамі. А пытанняў у людзей узнікала шмат, яны датычыліся адпраўлення цягнікоў і прыбыцця іх на розныя станцыі, кошту білетаў, падбору маршрутаў.

Але паступова патрэба ў спецыялісце, які дае даведкі, адпала: інтэрнэт прыйшоў на дапамогу, да таго ж у будынку быў  устаноўлены інфакіёск, які прадастаўляе ўсю неабходную інфармацыю. Таму Таццяна перайшла ў касу. Дарэчы, і квіткі на цягнікі эканомкласа зараз можна атрымоўваць з дапамогай тэрмінала. Таццяна Валянцінаўна ўсміхаецца: “Але многія пасажыры па прывычцы працягваюць звяртацца ў касы, тлумачачы гэта жаданнем мець зносіны з чалавекам, а не аўтаматам. Яны ведаюць білетных касіраў, жадаюць пагутарыць з імі, пажадаць добрага дня, што заўсёды прыемна”.

Таццяна адзначае, што працуе ў дружнай камандзе, таму работа заўсёды ў радасць. А дома ў яе надзейны тыл. Муж Аляксандр — ваеннаслужачы, дзве дачушкі. Валянціна асвойвае бухгалтарскі ўлік у бабруйскім каледжы, а Святлана вучыцца ў СШ № 1.