Па ўсходнім календары 2023 год — год Чорнага Вадзянога Труса, або Зайца. Лічыцца, што гэтыя жывёлы абяцаюць надзею, плённасць і росквіт.А для каго год будзе самым удалым? Думаецца, для таго, хто найбольш ушаноўвае гэтага прыгожага звера. Якім чынам? Па-рознаму. Напрыклад, частка нашых землякоў носіць адпаведныя прозвішчы: Трус, Трусаў, Заяц, Зайцаў, Зайко. Пазнаёміліся з некаторымі з іх і пагутарылі. Безумоўна, пра Новы год, яго сустрэчу і наогул адносіны да свята.

Ганна Трус, настаўнік гімназіі:

— З Новым годам звязаны толькі самыя прыемныя эмоцыі, успаміны, пачуцці. Шмат гадоў працую з дзецьмі, давялося пабыць на мностве навагодніх ранішнікаў і вечароў. І заўсёды гэта радасныя ўсмешкі, шчаслівы смех, яркае аздабленне, вясёлыя персанажы, чаканыя падарункі.

Новы год — свята сямейнае, таму сустракаем яго дома. Але аднойчы вырашылі парушыць сямейныя традыцыі і паехалі на маю малую радзіму, у Градзянку. А які ж Новы год без зімовых забаў? І вось мы ўсім сваім дружным калектывам — з дзецьмі і ўнукамі — сталі катацца з гары на санках. Дзеці нават сабаку ўпрэглі ў санную павозку, і ён паслухмяна катаў самую маленькую з усіх — асцярожна, не тузаючы. Нават нешматлікія мясцовыя жыхары выйшлі паглядзець, хто так весела бавіць час, бо населены пункт даўно адвык ад шумных гулянняў.

Было гэта гадоў 10-12 таму, але і зараз без усмешкі нельга ўспомніць. Сёлета не чакаю такіх яркіх эмоцый ад сустрэчы Новага года, але старанна рыхтуюся да яго. Адправіла падарункі дзецям у Мінск і Гомель, накрываю навагодні стол. Чакаю ад 2023 года толькі міру на ўсім свеце, каб усе былі здаровыя і маглі шчасліва будаваць сваё жыццё.

Генадзій Заяц, вядучы інжынер лясгаса па ахове і абароне лесу:

— Як і ўсе, вельмі люблю Новы год. З ім у нас прынята звязваць новыя надзеі, планы. Нягледзячы на тое што на рабоце зараз гарачая пара, бо некаторыя людзі не толькі незаконна імкнуцца вырубіць яліны, а яшчэ і смецце, якое выкідваюць з дома, могуць звезці ў бліжэйшы лес, таму неабходна заўсёды быць напагатове, але работу сваю люблю. І тым не менш Новы год заўсёды сустракаю ў сямейным коле, дома, з роднымі. Аднойчы мы паспрабавалі ўнесці новыя ноткі ў звыклае святкаванне і 31 снежня паехалі ў сталіцу да дачкі, якая толькі засялілася ва ўласную кватэру. І калі накрылі стол, высветлілася, што тэлевізар не працуе. А хіба ж можна ўявіць сабе Новы год без бою курантаў і “Карнавальнай ночы”? Экстранна параіліся і прынялі рашэнне: ехаць дадому. Хуценька загрузілі ўсё і за чатыры гадзіны да Новага года адправіліся ў Асіповічы. Паспелі правесці стары і сустрэць Новы год. А заадно і зразумелі, што свята гэта лепей адзначаць дома.

Іна Зайцава, дырэктар Асіповіцкага вытворчага ўчастка Бабруйскага камбіната хлебапрадуктаў:

— Зараз усе знаходзяцца ў чаканні самага яркага, загадкавага і непрадказальнага свята, да якога засталіся лічаныя гадзіны. Нават тыя, хто даўно развітаўся з дзяцінствам, на нейкі час становяцца дзецьмі і жадаюць нечага незвычайнага. Вось і я заўсёды з радасцю гатую розныя прысмакі і гэту справу, шчыра кажучы, вельмі люблю. Чакаю дзяцей і ўнукаў, якія ахвотна прыязджаюць, каб адзначыць свята разам. Кожны загадвае жаданне, якое запісвае на паперцы і да 12 гадзін спальвае. Дорым адзін аднаму падарункі.

І хоць заўсёды стараюся гэты дзень прысвяціць родным, аднойчы затрымалася на рабоце, бо адпраўлялі вагоны з прадукцыяй на экспарт, а праз мытню яны прайшлі вельмі позна, але ўсё ж сустрэць Новы год дома паспела.

Напярэдадні свята ўзгадваюцца дзіцячыя ранішнікі, да якіх матуля стварала сваімі рукамі казачныя ўборы. Асабліва запомніўся касцюм Снежнай Каралевы з пышнымі накрухмаленымі спадніцай і каўнерам. Гэты ўбор усім вельмі спадабаўся.

Вольга Трусава, старшая медсястра Ялізаўскай участковай бальніцы:

— З дзяцінства прывучана да таго, што Новы год — гэта сямейнае свята. Тата калісьці працаваў дырэктарам шклозавода, мама — галоўным урачом прафілакторыя, бацькі далучалі і нас, дзяцей, да правільных сямейных каштоўнасцей. Заўсёды перад Новым годам у доме панавала атмасфера падрыхтоўкі. Гатавалі шмат смачных страў, выпечкі. Абавязкова ўпрыгожвалі ялінку. Сустракалі кожны новы год радасна, запамінальна.

У прафілакторыі праводзіліся агеньчыкі, а потым увесь калектыў ішоў весяліцца на вуліцу, каталіся на санях, стаяў шум, пад гармонік спявалі, радаваліся.

Падтрымліваю бацькоўскія традыцыі. Абавязкова стаўлю ёлку. Шмат гатую, люблю ўсіх накарміць. Бывае, што даводзіцца і на рабоце праводзіць навагоднюю ноч. На шчасце, нічога дрэннага ў такія змены не здараецца. Затое пацыенты ахвотна тэлефануюць нам сярод ночы, віншуюць са святам, некаторыя заходзяць з Дзедам Марозам і іншымі персанажамі. Атмасфера заўсёды пануе вельмі добразычлівая.

Усе рэспандэнты выказаліся адназначна: незалежна ад таго, якое прозвішча чалавек носіць, няхай усім у надыходзячым годзе шанцуе. Міру, дабра і здароўя ўсім землякам!