Новы год — свята, якое заўсёды натхняе. Некаторых — зрабіць генеральную ўборку ў доме, іншых — на пэўныя ўчынкі. А вось асіпаўчанцы Таццяне Аляшкевіч некалькі гадоў таму пад Новы год прыйшла думка зрабіць свайго Дзеда Мароза
Для выкладчыка гісторыі і грамадазнаўства, а працуе Таццяна Аляксандраўна ў Асіповіцкім дзяржаўным каледжы, такі крэатыўны парыў для самой быў крыху нечаканым, аднак прывабным. Так усё і распачалося. Да “вытворчасці” лялек з задавальненнем далучылася і матуля Святлана Міхайлаўна.
— Пасля Мароза Іванавіча шмат было яшчэ розных вырабаў. Навагодніх гномаў, якія ажыццяўляюць самыя запаветныя мары, ужо некалькі. З імпэтам ствараюцца лялькі ў касцюмах людзей розных прафесій. Напрыклад, ужо зрабілі работніка запраўкі, паштальёна і нават зваршчыка — ён быў патрэбен, каб дэманстраваць прафесіі каледжа на фэсце ў Александрыі. Ёсць і бабулька ў беларускім уборы, вельмі прыгожая. Яна таксама часцей выкарыстоўваецца як ілюстрацыйна-дэкаратыўная. Многія рукатворы засталіся толькі на фотаздымках, бо мы іх раздаём з рознай нагоды родным, блізкім, сябрам. Гэта шчыры падарунак, свайго роду абярэг. З задавальненнем паказваю вырабы сваім навучэнцам у якасці прыкладу, якім чынам можна траціць вольны час, каб гэта было цікава і з карысцю.
Як падзялілася суразмоўца, працэс вытворчасці сувенірных лялек даволі захапляльны. Самае складанае — вырабіць тварык. Звычайна гэта абцягнуты капронам ватны шарык, які з дапамогай ніткі і іголкі набывае патрэбныя рысы. Што здзіўляе: нават калі кожны раз робіш адно і тое ж дзеянне, аблічча атрымліваецца розным. Крыху мацней зацягнуў нітку — і вось ужо з’явілася ўсмешка, не такая, як у іншых. Падабраў патрэбныя вочкі — і казачны герой “ажыў”. Так як лялькі маюць вышыню больш за паўметра, дастаткова складаным аказалася забяспечваць іх устойлівасць. Навагодні гном не павінен паваліцца ў самую адказную хвіліну! Тут ужо сакрэт у абутку, які вырабляецца са звычайнага будаўнічага раствору — ён заліваецца ў падрыхтаваныя формы. На адзенне пераважна ідуць рэчы добрай якасці, але выйшаўшыя з ужытку з уласнага гардэроба. Карацей, усялякіх нюансаў вельмі шмат. У многім дапамагаюць майстар-класы з інтэрнэта, плюс уласны густ і мастацкае пачуццё.
Рабіць сувеніры — справа прыемная, мяркуе Таццяна Аляксандраўна. Асабліва калі першапачаткова ведаеш, каму ён будзе належаць. Тады можна больш дакладна ўгадаць характар! А найлепшы стымул — радасць і захапленне ў вачах ад такіх эксклюзіўных падарункаў.