Жыхара вёскі Шэйпічы Аляксандра Багдановіча можна з упэўненасцю назваць жывёлаводам са стажам: некаторы час ён працаваў загадчыкам малочнатаварнай фермы, а больш за дзесяць гадоў таму вярнуўся ў бацькоўскую хату, пабудаваў ферму і вырашыў завесці дзясяткі два кароў. Аднак на той час не было магчымасці арандаваць неабходную для гэтага плошчу зямлі, таму планы развіцця спецыялізаванай жывёлагадоўлі прыйшлося мяняць. Але ад мары стаць фермерам Аляксандр Мікалаевіч не адмовіўся.

— Раней трымаў свінак, індыкоў і іншую сельскагаспадарчую жывёлу, — дзеліцца гаспадар. — З часам пагалоўе паменшыў. Зараз у мяне дзве каровы і столькі ж бычкоў, куры і “дамашнія зайцы”. Ёсць і сабакі з катамі, а як жа без іх? Корм на зімова-стойлавы перыяд даводзіцца набываць, а летам буйную рагатую жывёлу выпасваю на ўчастках даўно пустуючых дамоў. Малако, якога ў месяц атрымліваецца каля паўтары тоны, здаю.

Спраўляцца з жывёлай дапамагаюць жонка Наталля і сябар Аляксандр. Не застаецца ўбаку і раённая ўлада: для патрэб асабістай падсобнай гаспадаркі Аляксандру Мікалаевічу выдзелілі 40 сотак зямлі, на якой ён вырошчвае бульбу і іншую гародніну. Для зручнасці набыў трактар.

Землякі ведаюць Багдановіча не толькі як добрага гаспадара, але з нядаўняга часу і як дэпутата мясцовага савета. Жыхары вёсак Сталяры, Шэйпічы і Чучча звяртаюцца да яго з рознымі пытаннямі. У асноўным іх хвалюе стан дарог, бадзяжныя сабакі і падключэнне да электраацяплення.