Станіслаў Сакалоў ужо працяглы час жыве і працуе ў Маскве, але не парывае сувязі з нашым раёнам, у якім прайшло яго дзяцінства, дзе рос, вучыўся і набіраўся жыццёвай сілы. I настолькі душа прыкіпела да малой радзімы, што з цягам часу нават сталічныя хмарачосы не змаглі сцерці з памяці вобраз беластвольных бярозак, а горад вялікіх магчымасцей не стаў даражэйшым за ціхі райцэнтр. Нездарма кнігі, аўтарам якіх ён з’яўляецца, нязменна звязаны з роднымі краявідамі і людзьмі, якія жылі і працавалі на Асіповіччыне.

Новым творам члена Саюза пісьменнікаў Беларусі стала кніга “Чрезвычайный и Полномочный Посол”, якая выйшла сёлета ў выдавецтве “Белпрынт”. Гэта выданне аўтар прысвяціў свайму бацьку Аркадзю Сакалову, які разам з дзедам — Васілём Еўдакімавічам — працаваў у Асіповіцкім паравозным дэпо. Дзядуля быў узнагароджаны ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга, двума ордэнамі “Знак Пашаны”, медалямі. Меў званне “Ганаровы работнік чыгуначнага транспарту Беларусі”. А старэйшы сын прайшоў слаўны шлях ад качагара паравоза ў час вайны да Надзвычайнага і Паўнамоцнага Пасла Савецкага Саюза ў Рэспубліцы Чад.

Станіслаў Аркадзьевіч расказвае пра юнацтва бацькі, яго поспехі, мужнасць і адвагу. Васемнаццацігадовы хлопец не пабаяўся вадзіць магутны браняпоезд у прыфрантавой паласе, хадзіць у разведку. Пазней атрымаў дзве вышэйшыя адукацыі, зрабіў кар’еру. Займаўся партыйнай работай, вывучаў замежныя мовы, меў розныя дыпламатычныя рангі.

Сям’я заўсёды іграла важную ролю ў яго жыцці, і зараз дзеці і ўнукі вырашылі ўвекавечыць памяць пра тату ў кнізе, матэрыял для якой збіралі разам. З ёй першым у горадзе пазнаёміўся начальнік лакаматыўнага дэпо Валерый Лайшаў (на здымку). I гэта не дзіўна: многія старонкі выдання прысвечаны мясцовым паравознікам, як раней называлі працаўнікоў лакаматыўных брыгад. Твор кіраўніку ўручылі члены Саюза пісьменнікаў Беларусі Станіслаў Сакалоў і яго сябар Ганад Чарказян, якія днямі наведалі райцэнтр.

Госці таксама пабывалі ў пакоі гісторыі чыгуначнага вузла, дзе з цікавасцю пазнаёміліся з экспа-зіцыяй. Калі вывучылі звесткі з гісторыі дэпо, што змешчаны ў памяці інфакіёска, заўважылі некаторыя прабелы. Iх у будучым і дапаможа ліквідаваць кніга знакамітага земляка, падораная музею.

Папоўнілася некалькімі дзясяткамі экзэмпляраў выдання і бібліятэчная сістэма, куды таксама завіталі госці. З’явілася яно і ў рэдакцыі “раёнкі”.

На старонках кнігі, насычанай фотаздымкамі розных гадоў, змешчаны выявы нашага вакзала, лакаматыўнага дэпо. I паравоз, што стаіць на пастаменце, здаецца, рване зараз у прастору гісторыі. Менавіта на такім калісьці і працаваў наш славуты зямляк Аркадзь Сакалоў.

Iна ЗаскевIч.