Лясная гаспадарка

Як рыба ў вадзе

Гэты працаўнік вельмі любіць лес і ў любую пару года знаходзіць у ім свае адметна-непаўторныя асаблівасці. Да лясной цішы прывык, і яна не здаецца яму такой пранізлівай, як недасведчанаму чалавеку, бо толькі той, хто добра знаёмы з непрыкметным звонку жыццём лесу, здольны адрозніць галасы птушак, здагадацца, якія жывёлы прайшлі па сцяжынцы, адчуць усе адценні пахаў траў і дрэў, заўважыць нават самыя непрыкметныя змяненні навокал.

Аляксандр Чорны нарадзіўся ў Канцах, вучыўся ў Крамокскай школе. Атрымаўшы правы, працаваў на трактары. Потым яму прапанавалі стаць пажарным вартаўніком у Дрычынскім лясніцтве. Гэта не зусім звыклая справа хлопцу спадабалася, бо з вышкі адкрываліся надзіва прыгожыя відарысы, і за ўсё гэта зялёнае багацце ён адчуваў сваю адказнасць. Так быў вызначаны напрамак прафесійнай дзейнасці на ўсё жыццё.

Рабіў Аляксандр Міхайлавіч лесніком, а потым быў прызначаны майстрам лесу. Усе абходы ведае, як уласную сядзібу. На пытанне, ці даводзілася калі заблукаць у лесе, толькі пасміхаецца: хіба ж гэта магчыма, калі навокал столькі арыенціраў, кожны квартал знаёмы, а калі трэба — карта наваколля ўзнікае ў думках і дапамагае знайсці правільны шлях.

Не кожнаму даводзілася сустракаць у лесе дзікіх жывёл, а Аляксандр бачыў многіх. Дзікоў, казуль, ласёў нават падкормлівае ў халодны час года. Задаволены, што на падуладнай тэрыторыі з’явілася рысь.

Па доўгу службы майстар забяспечвае ахову працы сваіх работнікаў, сочыць за захаваннем і аднаўленнем лясоў, чысцінёй ва ўгоддзях. І не марыць аб іншай справе, бо лес для яго нібы жывая істота, якая патрабуе клопату і ласкі. Дарэчы, гэтай патрэбнай справе прысвяціў сябе не толькі Аляксандр, але і два яго браты: Вячаслаў працуе вальшчыкам, а Ігар — лесніком.