Асіповічы: «I не страціць святое штосьці»

Асіповічы:  «I не страціць святое штосьці»

Вясельны абрад — адзін з самых маляўнічых і хвалюючых народных звычаяў, які напоўнены глыбокім сэнсам і адлюстроўвае духоўную культуру народа.

Вяселлі ладзіліся ў вызначаныя тэрміны. Зімой — ад Вадохрышча да Масленіцы, восенню — па заканчэнні работ на зямлі, вясной — пасля велікоднага посту.

У кожным рэгіёне вяселле мела свае асаблівасці: у рытуальных дзеяннях, вясельнай паэзіі, абрадавых стравах.

На Асіповіччыне, згодна з матэрыяламі, сабранымі этнографам А.Немцавым, шлюбны працэс складаўся з чатырох галоўных момантаў: барышу, запоін, змовін, вяселля. Самы вялікі з іх апошні, які распадаецца на некалькі частак: благаславенне, вянец, “госцікі” — сваты ў маладой, каравай у маладой, пасаг, каравай у маладога.

Каб не адышлі ў нябыт звязаныя з абрадам атрыбуты, раённы краязнаўчы музей у адным са сваіх залаў сабраў унікальныя прадметы ХІХ-пачатку ХХ стагоддзяў, якія належалі землякам: вясельныя строі, вянкі, падарункі жаніха, пасаг нявесты, дзяжу, кажух, вясельныя фатаграфіі розных гадоў. Тут можна ўбачыць тканыя і вышытыя ручнікі, падзорнікі, карункавыя вырабы, абрусы, куфар і іншае.

Па словах дырэктара ўстановы Антаніны Сцяпанавай, зала карыстаецца папулярнасцю ў наведвальнікаў. А маладыя пары, пры жаданні, могуць прыйсці сюды, каб узяць шлюб непасрэдна ў сценах вясельнай залы.

На здымку: юная асіпаўчанка Дар’я ДзясяткIна дэманструе некалькі цікавых экспанатаў, якія дзяўчына збірала на пасаг, — маёмасць, якую давалі бацькі або родзічы маладой, калі тая выходзіла замуж. Ён станавіўся пажыццёвай уласнасцю нявесткі, і ў выпадку падзелу гаспадаркі паміж яе членамі яна магла забраць усё, што забрала пасагам у сям’ю. Ад памеру пасагу залежыла становішча маладой у новай сям’і. Рыхтаваць пасаг пачыналі з самага маленства дзяўчыны, бо, акрамя шматлікіх дароў для сваякоў, у пасаг уваходзіла бялізна і верхняя вопратка для жаніха,  адзенне для самой нявесты, пасцель, падушкі, коўдры, дзяружкі, дываны і іншыя рэчы, неабходныя ў гаспадарцы. Усе яны вырабляліся рукамі маці і самой маладой, па іх якасці і колькасці меркавалі аб працавітасці і майстэрстве дзяўчыны. Маладая брала з сабой таксама прасніцу, верацёны, церніцу, качалку, трапалку, кросны, міску і дзве лыжкі. Бацькі стараліся па магчымасці даць нявесце карову і свінню. На вяселлі родзічы часта дарылі хатнюю птушку. Куфар або скрыня — драўляная ёмістасць, дзе хавалі тканіны, адзенне, бялізну і каштоўнасці; від рухомай мэблі. Вядомы з часоў позняга сярэднявечча як сховішча каштоўнай цэхавай маёмасці. Меў выгляд масіўнай нізкай драўлянай ці металічнай скрыні з плоскім вечкам, часта па-мастацку акаванай і забяспечанай унутраным замком складанай канструкцыі. У магнацкіх і мяшчанскіх інтэр’ерах куфры былі вялікія, драўляныя, з акоўкай па кантах, пафарбаваныя ў чорны ці зялёны колер.
Юная асіпаўчанка Дар’я ДзясяткIна дэманструе некалькі цікавых экспанатаў, якія дзяўчына збірала на пасаг, — маёмасць, якую давалі бацькі або родзічы маладой, калі тая выходзіла замуж. Ён станавіўся пажыццёвай уласнасцю нявесткі, і ў выпадку падзелу гаспадаркі паміж яе членамі яна магла забраць усё, што забрала пасагам у сям’ю. Ад памеру пасагу залежыла становішча маладой у новай сям’і. Рыхтаваць пасаг пачыналі з самага маленства дзяўчыны, бо, акрамя шматлікіх дароў для сваякоў, у пасаг уваходзіла бялізна і верхняя вопратка для жаніха,  адзенне для самой нявесты, пасцель, падушкі, коўдры, дзяружкі, дываны і іншыя рэчы, неабходныя ў гаспадарцы. Усе яны вырабляліся рукамі маці і самой маладой, па іх якасці і колькасці меркавалі аб працавітасці і майстэрстве дзяўчыны. Маладая брала з сабой таксама прасніцу, верацёны, церніцу, качалку, трапалку, кросны, міску і дзве лыжкі. Бацькі стараліся па магчымасці даць нявесце карову і свінню. На вяселлі родзічы часта дарылі хатнюю птушку.
Куфар або скрыня — драўляная ёмістасць, дзе хавалі тканіны, адзенне, бялізну і каштоўнасці; від рухомай мэблі. Вядомы з часоў позняга сярэднявечча як сховішча каштоўнай цэхавай маёмасці. Меў выгляд масіўнай нізкай драўлянай ці металічнай скрыні з плоскім вечкам, часта па-мастацку акаванай і забяспечанай унутраным замком складанай канструкцыі. У магнацкіх і мяшчанскіх інтэр’ерах куфры былі вялікія, драўляныя, з акоўкай па кантах, пафарбаваныя ў чорны ці зялёны колер.

Последние новости

Культура

Интересные факты про районный центр народных ремесел и декоративно- прикладного искусства в Осиповичах

12 октября 2025
Читать новость
Культура

Как организована работа Осиповичского районного центра культуры и досуга?

12 октября 2025
Читать новость
Общество

Уважаемые работники культуры, ветераны отрасли, примите поздравления с Днем работников культуры!

12 октября 2025
Читать новость
Общество

112 добрых спраў

11 октября 2025
Читать новость
Общество

Служить, как отец: история Павла Зиновенко из Осиповичского РОЧС

11 октября 2025
Читать новость
Общество

Гороскоп на 11 октября

11 октября 2025
Читать новость

Рекомендуем