— Iмкліва бяжыць час. Здаецца, зусім нядаўна ў лапту з сябрамі
гуляла, за школьнай партай сядзела, на танцы ў клуб бегала. А за плячыма ўжо —
чвэрць стагоддзя працоўнага стажу, вялікі жыццёвы вопыт. Цяпер магу смела
даваць парады малодшаму пакаленню. Праўда, цяперашняя падрастаючая змена можа
таксама многаму навучыць. I гэта добра.

З такога маналогу пачалося знаёмства з
загадчыкам паштовага аддзялення сувязі станцыі Ясень Iрынай Дрозд, якая працуе
тут апошнія пяць гадоў. Яе шчырая ўсмешка і ласкавы позірк падкупляюць адразу і
надоўга. Менавіта дзякуючы абаяльнасці ў яе калісьці і закахаўся прыгожы хлопец
Віктар, які стаў верным спадарожнікам жыцця. Ужо 20 гадоў яны, як кажуць, побач
і ў радасці, і ў горы. Разам пабудавалі дом, выгадавалі дзвюх дачок — Наталлю і
Кацярыну, цяпер дбаюць аб тым, каб даць ім вышэйшую адукацыю.

Акрамя занятасці на працы і клопатаў па хатняй
гаспадарцы, Iрына Міхайлаўна займаецца грамадскай дзейнасцю. Яна — дэпутат
мясцовага Савета некалькіх скліканняў. Людзі давяраюць ёй вырашэнне
злабадзённых пытанняў, якія датычаць станцыйнага жыцця. А гэта і асвятленне
вуліц, і ўтрыманне ў належным стане дарог, і бесперабойнае функцыянаванне
водаправода, і шмат чаго іншага. Здараецца, што і ў праблемах асабістага плана
прыходзіцца быць дарадцай. Большасць яе выбаршчыкаў — людзі пенсійнага ўзросту,
якім іншы раз патрэбна проста звычайнае добрае слова.

Калі здараецца вольная часіна, Iрына Міхайлаўна
зімою аддае перавагу чытанню кніг, а летам завіхаецца ў агародзе і палісадніку,
дзе расце мноства разнастайных кветак — на радасць сабе і прахожым.

На пытанне, у чым жанчына бачыць сэнс жыцця, яна
адказала так:

— Для кожнага чалавека важна, каб у яго была
добрая сям’я, любімая работа і людская павага. Усё гэта трэба ўмела шанаваць,
тады і адчуванне шчасця не пакіне.

Ніна ВIКТОРЧЫК.