Адны аддаюць прыярытэт сабакам, другія — грызунам ці катам. А вось сям’я Малчанавых
з Лапіч у гэтым плане адметная: акрамя двух сабак і пяці катоў тут ёсць яшчэ і тэрарыум з дзвюма змеямі.

Спачатку была… Ева, якой цяпер ужо 8 гадоў. Iніцыіраваў ідэю завесці дома паўзуна гаспадар Сяргей Уладзіміравіч. Змеі заўсёды выклікалі ў яго павагу сваёй
грацыёзнасцю. На той час сям’я пражывала ў Мінску, таму ніякіх праблем з набыццём анісавага полаза не было. Праз два гады з’явіўся Адам. Калі Еву любы можа ўзяць без перасцярогі ў рукі, нават 4-гадовая Карынка і 1,5-гадовы Данііл, то з Адамам лепш не жартаваць: нораў у яго не такі пакладзісты, можа і ўкусіць. I хоць гэты від змей не ядавіты, аднак укусы балючыя — выпрабавана на практыцы.

Догляд за змеямі — справа не больш складаная, чым клопат з іншымі жывёламі. Анісавыя полазы — выхадцы са
спякотнай Мексікі, таму любяць гарачыню. Змей можна “частаваць” раз на тыдзень або нават на месяц, аднак складанасць у тым, што гэта павінны быць жывыя жабы або мышы. Адаму і Еве даюць грызуноў, бо яны лепш ператраўліваюцца. I тут задачка няпростая, дзе ўзяць “харч” — у сваім доме ён ужо “скончыўся”. Добра, што часам суседзі прыносяць “здабычу”, калі яна трапляе ў
мышалоўку.

Быць сведкам
таго, як полаз душыць мыш і потым яе цалкам прапіхвае ў сябе — задавальненне сумніўнае, а вось назіраць за паводзінамі змея пасля “трапезы” сапраўды цікава. Адам і Ева пачынаюць купацца, потым пераплятаюцца ў незвычайным, поўным таемных сэнсаў, танцы. Маюць змеі і ўласцівасць, якой, бадай, могуць пазайздросціць прадстаўніцы прыгожага полу: прыкладна раз у месяц або радзей скідваюць “надакучыўшую” скуру, набываючы яркасць і новае хараство. Такое вось адбываецца цудоўнае пераўтварэнне.

Валянціна
КОРБАЛЬ.