Сакрэт
пакарэння маскоўскіх падмосткаў даведаліся ўдзельнікі калектыву “Школьны тэатр”
раённага Цэнтра творчасці дзяцей і моладзі. Нядаўна юныя асіповіцкія артысты
выступалі на сцэне знакамітага тэатра Уладзіміра Назарава, дзе праходзіў
суперфінал міжнароднага праекта “Салют Талентаў”. Зразумела, перш чым патрапіць
у спіс лідараў, у якім значылася каля 170 калектываў і салістаў з розных краін,
нашы гурткоўцы сталі лепшымі ў конкурсе “Мы — разам”, які ладзіўся ў рамках
праекта ў студзені ў Брэсце. Шахматная містэрыя “Каралева Марго” ў
інтэрпрэтацыі таленавітых асіповіцкіх падлеткаў выклікала сапраўдны фурор. І
вось — маскоўская сцэна. Бясспрэчна, удзел у розных фестывалях-конкурсах дае
дзецям вялікі імпульс у творчым развіцці: з аднаго боку, гэта азнаямленне і
абмен вопытам з калектывамі з іншых гарадоў і краін, з другога — маса ўражанняў
ад цікавага падарожжа.

Сустрэча з
гурткоўцамі адбылася пасля іх вяртання, дзяўчынкі і хлопчыкі з задавальненнем
разважалі, які след пакінулі выступленне, расійская сталіца і наогул аб ролі
тэатра ў жыцці кожнага.

Рая Цераш:

— Надоўга
запомняцца самі зборы, тое, як складана было ўпакаваць усе нашы касцюмы — ёсць
у іх і кардонныя элементы, вялікія па аб’ёму. Потым у Маскве цэлы вечар
прыводзілі ўсё ў належны выгляд. Але клопаты з ліхвою кампенсаваліся станоўчымі
момантамі!

Дар’я
Церабільнік:

— Рэчаў, якія
ўразілі, было некалькі: першае — асаблі-вая энергетыка мегаполіса. Другое —
добразычлівасць, з якой нас сустракалі. Вельмі пасябравалі з хабараўскай групай,
у якасці падарунка ад якой атрымалі майстар-клас ігры на бала-лайцы.
Аказваецца, гэты просты — на першы погляд! — інструмент мае шырокі дыяпазон
магчымасцей, на ім можна выконваць даволі складаныя рэчы. Што для мяне тэатр?
Ён вучыць думаць над кожным словам, рухам, пастаянна аналізаваць. Паступова
становішся больш глыбокім чалавекам.

Ангеліна
Хількевіч:

— Мяне ўразіла
закуліснае жыццё: тут часам адбываюцца не менш цікавыя дзеі, чым на сцэне.
Пачынаеш перажываць не толькі за сваё прадстаўленне, але і за сапернікаў. І
гэтая падтрымка здорава адчуваецца. Мабыць, такія паездкі вучаць рабіць
правільныя хады ў шахматнай гульні пад назвай “жыццё”.

Ганна
Булойчык:

— Паглядзеўшы
на розныя выступленні, знаходзіш для сябе тое, да чаго можна імкнуцца.
Разумееш, наколькі высокімі могуць быць планкі. Ну і, безумоўна, ні з чым не
параўнальнае пачуццё пакінула сама Масква: усё тут незвычайна, кідка, насычана.

Ганна Доўнар:

— Эмацыянальны
ўздым, які суправаджаў на працягу ўсяго “тэатральнага” падарожжа, запомніцца
надоўга. Гэта былі надзвычай яркія дні.

— Для нашага
калектыву гэта было вялікай падзеяй, — дзеліцца кіраўнік гурт-ка Ірына
Церабільнік. — Тое, што мы ўвайшлі ў трыццатку лепшых, гаворыць аб многім.
Меркаванне кампетэнтнага журы, якое ўзначальваў вядомы кінарэжысёр Барыс
Грачэўскі — “тэатр працуе на прафесійнай аснове”. І гэтая ацэнка для нас вельмі
важная. Мы змаглі паказаць сваё майстэрства і ўзяць па-крышку ад майстэрства
іншых, чым значна ўзбагацілі свой тэатральны вопыт.

 Вялікі дзякуй старшыні райвыканкама Пятру
Яфімавічу Шукаловічу, які аказаў значную падтрымку ў арганізацыі паездкі, і
ўсім спонсарам, хто дапамог планам стаць рэальнасцю. Разам мы можам многае!

 Валянціна КОРБАЛЬ.