Гэта пасяленне вядома з ХVII стагоддзя. Бытуе паданне, што пражывалі тут гордыя і вольналюбівыя людзі. Месца свайго жыхарства яны звалі Сакаліным кутам, а сябе сокаламі. Аднойчы пан, якому належалі навакольныя землі, грэбліва выказаўся: “Не сокалы вы, а халуі”. З той пары і пайшла такая мянушка.

Прыгожая назва Ліпень прыйшла на змену пагарджальнаму імю Халуй, якое насіў гэты населены пункт з 1844 па 1917 г. Дарэчы, у акрузе налічвалася тры Халуі: мястэчка, фальварак і сяло. Усе яны належалі памешчыку Івану Фадзеевічу Завішу. Уваходзілі ў склад Пагарэльскай воласці Ігуменскага павета Мінскай губерні.

У 1844 годзе ў сяле Халуй налічвалася 48 сялянскіх двароў, з якіх 32 належалі цяглавым сялянам, 4 агароднікам, 12 бабылям. Усяго пражывала 293 памешчыцкія селяніны.

Сучасны аграгарадок Ліпень (гэты статус вёска набыла ў 2006 годзе) знаходзіцца на месцы мястэчка Халуй і аднайменнага фальварка. З’яўляецца цэнтрам сельсавета, у склад якога ўваходзіць 14 населеных пунктаў.

• Бабылі — беззямельныя сяляне, галоўнай павіннасцю якіх былі тэрміновыя сельгасработы. Цяглавыя сяляне катэгарычна залежныя ад пана, асноўнай павіннасцю іх была баршчына. Агароднікі — малазямельныя сяляне.
• Фальварак — памесце з гаспадарчымі пабудовамі і землямі, якія належалі пану.

З навукова-даследчай работы выпускніка Ліпенскага ВПК Рамана Дзівака.