Даўно хацелася
даведацца пра “ДорСТЭМ”. І
вось журналісцкая сцежка прывяла, нарэшце, у арганізацыю, пра якую шмат чула і дзе
працавалі знаёмыя хлопцы.

Кіруе ёй
Валерый Цалуйка. Заходжу да яго ў кабінет і
адразу звяртаю ўвагу на дыпломы, размешчаныя на сцяне, а таксама на вымпел,
якім у савецкія часы ўзнагароджваліся лепшыя па прафесіі. Заўважыўшы маю
зацікаўленасць такім рарытэтам, Валерый Мікітавіч патлумачыў:

— Атрымаў яго
яшчэ да перабудовы. Як бачыце, колькі часу прайшло, а не расстаюся з ім —
даражу гэтым невялічкім кавалачкам аксаміту, на якім напісана: “Победителю
во Всесоюзном социалистическом соревновании. 1990 год”.

Што яшчэ
ўразіла? Магутная энергетыка, якая ішла ад гэтага чалавека, адчуванне
абароненасці і ўпэўненасці адчувалася на 100 працэнтаў.

Падкупіў
Валерый Мікітавіч падчас гутаркі і бездакорным валоданнем абстаноўкі на
вытворчасці, і ўзважанымі парадамі, якія раз-пораз аддаваў па тэлефоне, і
ўпэўненасцю ў кожным сваім кроку на шляху мадэрнізацыі, на што затрачваюцца
немалыя грашовыя сродкі. А яшчэ ён таксама па-бацькоўску клапоціцца пра маладое
пакаленне. (Пра апошні факт ведала раней).

 Адчувалася, што кіраўнік на сваім месцы. А
гэта — залог поспеху любога прадпрыемства.

Візітная
картка

Год нараджэння — 1951

Месца, дзе з’явіўся на свет — вёска
Двор-Савічы Брагінскага раёна.

Вучоба — Брэсцкае вучылішча №1 радыётэхнікі
(1969), спецыяльнасць — манцёр сувязі гарадскіх тэлефонных станцый. Мінскі
політэхнічны тэхнікум (1978).

Служба ў арміі — 1970-1972 гады, Падмаскоўе.

Працоўная дзейнасць — радыёфікацыя і
тэлефанізацыя Асіповіцкага і Глускага раёнаў, БМП-354 (ст. Гомель):
электрамантажнік, старшы майстар, начальнік участка спецработ. Станцыя
Асіповічы — мантаж сістэм ацяплення, водаправода і каналізацыі.

Найбольш важныя аб’екты — рэканструкцыя
завода ЖБК, цэха лёгкіх канструкцый ст.Асіповічы, механізаванай горкі ст.
Гомель.

Знакавыя падзеі — стварэнне арэнднага
прадпрыемства “ДорСТЭМ” (1991).

Узнагароды — прысвоена званне “Ганаровы
чыгуначнік” (1989), “Лепшы рацыяналізатар Беларускай чыгункі (1981), лаўрэат
прэміі К.Заслонава.

Дабрачыннасць — садзейнічанне будаўніцтву
царквы ў Дараганаве.

Жыццёвы прынцып — разумна рызыкаваць, каб
упэўнена ісці наперад.

Асноўныя ўпраўленчыя крытэрыі — прыбытак,
рэнтабельнасць і развіццё вытворчасці.

Сямейнае становішча — жанаты. Мае дзве
дачкі: Ірыну і Святлану, чацвёра ўнукаў — Дзіяну, Мікіту, Валерыя і Эрнеста

Пра гісторыю
“ДорСТЭМа”

— Арганізацыя
была створана як малое прадпрыемства ў снежні 1991 года, — гаворыць Цалуйка. —
Са зменай заканадаўства аб малым бізнесе таксама мяняла статус і МП “ДорСТЭМ”:
было яно і закрытым акцыянерным таварыствам, і таварыствам з абмежаванай
адказнасцю, у склад якога ўваходзіла некалькі даччыных прадпрыемстваў, у тым
ліку і прыватнае прамысловае ўнітарнае прад-прыемства “МК Мехдарбуд”, якое, у
адрозненне ад іншых, засталося жыццядзейным і ў 2011 годзе стала таварыс-твам з
абмежаванай адказнасцю, набыўшы статус юрыдычнай асобы. У адпаведнасці з
законам “Аб гаспадарчых таварыствах” паміж узгаданымі арганізацыямі быў
заключаны дагавор аб сумеснай дзейнасці, згодна з якім паўнамоцтвы выканаўчага
органа ўсклала на сябе прыватнае будаўнічае ўнітарнае прадпрыемства “ДорСТЭМ”.
Навошта былі ўсе гэтыя пераўтварэнні? Шляхам спроб і памылак шукалі такую
ўпраўленчую схему, якая дае магчымасць не толькі трымацца на плыву, але і
атрымліваць прыбытак. Сённяшнія справы прадпрыемства — пацвярджэнне
правільнасці складанай арганізацыйнай “эвалюцыі”.

 Каб упэўніцца ў гэтым, зробім экскурсію па
тэрыторыі, размешчанай побач з офісам, і па адным з аб’ектаў.

Пра
мадэрнізацыю і цэхі

— Каб рухацца
наперад і не адчуваць недахопу ў заказах, кожная вытворчасць павінна мець сучаснае
тэхнічнае абсталяванне, — гаворыць Валерый Мікітавіч. — Гэта зразумела нават
пачынаючаму прадпрымаль-ніку. Наш цэх металаканструкцый, які быў створаны ў
1996 годзе, сёння адпавядае патрабаванням часу. Дзякуючы высокатэхнала-гічнаму
абсталяванню ўсе вырабы, як прамысловага, так і грамадскага назначэння,
праходзяць усе неабходныя этапы апрацоўкі. Ды і спецыялісты падабраліся добрыя.

За зборкай
невялікай металаканструкцыі якраз засталі аднаго з іх: слесара-сантэхніка
Мікалая Сташкевіча.

— Ці даўно
працуеце на прадпрыемстве?

— Трэці год.
Раней быў заняты ў іншай арганізацыі, а сюды прыйшоў па рэкамендацыі таварыша.
Выбарам месца працы задаволены: мне падабаецца шчыраваць там, дзе ставяць
складаныя задачы. Стараюся выканаць работу ў пастаўлены тэрмін і без памылак,
каб не прыйшлося потым чырванець перад калегамі.

Словы
работніка па-цвердзіў і майстар цэха Уладзімір Цюнін: “Сташкевіч — адзін з
лепшых рабочых, яму можна давяраць. Наогул жа каманда ў нас невялікая — усяго 5
чалавек, але кожны адчувае адказнасць за даручаную справу”.

— У
будаўніцтве не абысціся без цэха дрэваапрацоўкі, — працягвае Валерый Мікітавіч
знаёмства з гаспадаркай. — Ён цалкам мадэрнізаваны. Піларамы старога ўзору
заменены на сучасныя, што дазваляе эканоміць электраэнергію, атрымліваць
мінімум адыходаў, затрачваць менш часу на выкананне тэхналагічных аперацый. У
зімовы час выручае дыскавая піларама, якая не баіцца марозаў.

У цэху за
работай за-сталі піларамшчыкаў Сяргея Верамейчыка і Анатолія Кузьміна.

— Працаваць на
такім абсталяванні — адно задавальненне, — гавораць яны. — Усе аперацыі
выконваюцца аўтаматызавана. Застаецца толькі сачыць за яго спраўнасцю і
своечасова праводзіць тэхабслугоўванне.

— Брыгада з 4
чалавек, кіруе якой нядаўні выпускнік Бабруйскага лесатэхнічнага каледжа, а
зараз студэнт-завочнік Іван Курыльчык, з абавязкамі спраўляецца добра, —
зазначыў Валерый Мікітавіч.

Не застаўся
па-за ўвагай і парк з тэхнікай. Па знешнім выглядзе аўтамашын, якія чакалі
выезду на аб’екты, было відаць, што транспарт тут шануюць.

— Парк
пастаянна абнаўляецца. Нядаўна купілі новы экскаватар, самазвал, лесавоз,
пераабсталявалі адзін з МАЗаў, цалкам замянілі ў ім кабіну. Для выканання
зварачных работ набылі абсталяванне, на якім могуць працаваць адразу два пасты
зваршчыкаў.

Пра аб’екты і
гарантыі якасці

За гады
існавання работнікі прадпрыемства паспелі папрацаваць на многіх будоўлях
Беларусі. Пры гэтым ні складанасць, ні ўнікальнасць праектаў не палохаюць яго
спецыяліс-таў. Наадварот, цяжкасці падахвочваюць іх да развіцця, прымушаюць
адточваць майстэрства, асвойваць новыя тэхналогіі.

Чарговым
выпрабаваннем на сталасць стане і ўзвядзенне ў Вязычыне, побач з існуючым
жывёлагадоўчым комплексам, малочнатаварнай фермы на 860 галоў. Туды і
накіраваліся разам з Цалуйкам.

— Шчыра
кажучы, прыемна было атрымаць заказ на такі важны для раёна аб’-ект, —
прыехаўшы на месца, сказаў Валерый Мікітавіч. — “Белшына-агра” аказала нашаму
прадпрыемству вялікі давер: дала магчымасць выступіць генеральным падрадчыкам.
У будаўніцтве таксама ўдзельнічаюць і такія арганізацыі, як ПМК-225 УП
“Мінскаблсельбуд”, філіял № 14 ААТ “Гомельаблаўтатранс”, РУП “Белгеалогія”. За
кожным з падрадчыкаў замацаваны канкрэтныя ўчасткі работы. На выхадзе заказчык
павінен атрымаць сучасны комплекс, у якім будзе радзільнае аддзяленне,
малочна-даільны блок, будынкі цялятніка на 400 месц і маладняку на 260,
сіласныя траншэі, пляцоўкі для часовага захоў-вання гною і для выгулу  жывёлы, жыжказбіральнік ёмістасцю 35 кубічных
метраў, а таксама артэзіянскую свідравіну. Папярэдні кошт работ згодна з
дагаворам — 31. 796. 815 тысяч рублёў. Здаць аб’ект трэба за 13 месяцаў. Сёння
працуем над стварэннем сіласных траншэй. На іх спатрэбіцца ўкласці каля трохсот
кубаметраў бетону…

Дарэчы, якраз
бетон і прывезла машына. Рабочыя жвава прыступілі да яго ўкладкі. Кіпела работа
і ў зваршчыкаў. На некаторы час Валерый Мікітавіч прыпыніўся, каб разам з
прарабам абмеркаваць наспеўшыя пытанні…

— Акрамя гэтай
будоўлі, дзе яшчэ працуеце?

— Паралельна
займаемся рэканструкцыяй пасажырскай платформы станцыі Гай, цеплатрасы
лакаматыўнага дэпо ў Асіповічах, вядзём работы на чыгуначным вузле ў Оршы.
Нядаўна здалі ў эксплуатацыю адноўленую пасажырскую платформу на станцыі
Савічы, цэх па зборцы рэйкашпальнай рашоткі ў Баранавічах. Завершаны работы і
па аўтаматызацыі і механізацыі сартавальнай горкі на станцыі Калінкавічы.

— Якімі
аб’ектамі найбольш ганарыцеся?

— Кожны з іх
па-свойму выклікае задаволенасць. Проста адзін у плане інжынерыі, больш цікавы,
другі — менш. Калі гаварыць пра якасць нашых паслуг, то стараемся браку ў
рабоце не дапускаць.

Пра калектыў

У арганізацыі
працуе 76 чалавек. Многія работнікі — равеснікі Валерыя Цалуйкі. Сярод іх —
намеснік дырэктара Ігар Мінчэня, майстры Ігар Стасюк і Аляксандр Логінаў,
аўтакранаўшчык Анатолій Курчэўскі. Цэніцца высокі прафесіяналізм галоўнага
інжынера Ігара Вараб’я, бухгалтара Алены Траццяковай, начальнікаў аддзела
кадраў і ПТА Валянціны Цалуйка і Уладзі-слава Магілевіча, экана-міста Міхаіла
Траленкі.

 Ёсць і перспектыўная моладзь, якой
“ДорСТЭМ” стварае ўсе ўмовы для прафесійнага і кар’ернага рос-ту.
Вось, напрыклад, прараб Аляксандр Каўко, які прыйшоў на прадпрыемства звычайным
вадзіцелем, але пры падтрымцы кіраўніцтва і дзякуючы сваім намаганням атрымаў
вышэйшую адукацыю ў галіне будаўніцтва. Зараз яму можна даверыць любы аб’ект.
Добра зарэкамендавалі сябе інжынер-забеспячэнец Дзмітрый Ярмоленка, вадзіцелі
Генадзій і Алег Аляшкевічы. Добрых слоў заслугоўвае майстар Уладзімір Хомін і
іншыя.

 — Так, адток кадраў прысутнічае, і сёння ёсць
патрэба ў высокакваліфікаваных спецыялістах, — гаворыць Валерый Мікітавіч. — Не
пашкодзіла, калі б прыйшлі на работу слесары-сантэхнікі, газаэлектразваршчыкі,
электраманцёры, каменшчыкі, аддзелачнікі. Прычым з належнай кваліфікацыяй і
высокай дысцыплінаванасцю. Але работа робіцца. Для выканання нейкай канкрэтнай,
як кажуць, ювелірнай работы часова запрашаем лю-дзей з іншых гарадоў.

Шмат зроблена
за гады існавання, але яшчэ больш важкія планы наперадзе. Кваліфікаваны
калектыў гатовы і надалей асвойваць высокатэхналагічныя віды работ, спраўляцца
са складанымі заданнямі, дабівацца стабільных аб’ёмаў, утрымліваць заваёваныя
пазіцыі на рынку краіны. І гэта не пустыя словы. Прадпрыемства, дзе кіраўнік
цэніць падначаленых і клапоціцца пра іх, а калектыў ганарыцца месцам працы, непасільных задач не існуе.

Ніна
ВІКТОРЧЫК.