Амаль кожнаму з нас не раз прыходзілася ехаць
цягніком. Грукат колаў, своеасаблівая атмасфера ў вагоне, за акном — бязмежныя
лясныя і палявыя прасторы. І не кожны задумваецца над тым, што камфортнае
адчуванне падчас паездкі ў многім залежыць і ад якасці чыгуначнага палатна.

На першы погляд, гэта вельмі простая
канструкцыя, але менавіта яна забяспечвае рух шматтонных цягнікоў. Каб
магістраль працавала бесперабойна, яе трэба ўтрымліваць у парадку. Гэтым
займаюцца пуцейцы, якія ў любы час сутак нясуць адказнасць за бяспеку чыгункі.

Брыгаду № 1 восьмага акалотка Бабруйскай
дыстанцыі пуці, які размешчаны ў Татарцы, узначальвае Святаслаў Камейка, —
чалавек вопытны, стаж работы — 15 гадоў.

Нарадзіўся і вырас ён у Татарцы. Тут жа закончыў
мясцовую школу. Адслужыў тэрміновую службу і вярнуўся ў родныя мясціны.
Па-рознаму складваўся працоўны шлях, пакуль у 1996 годзе Святаслаў Віктаравіч не
прыйшоў працаваць на чыгунку. За гэты час стаў прафесіяналам, у 2001 годзе быў
прызначаны брыгадзірам. На яго плячах — адказнасць за работу падначаленых.

Галоўны паказчык якаснага выканання абавязкаў —
бальнасць пуцей.

— Стараемся працаваць сумленна, — гаворыць
Камейка, — бо ад гэтага залежыць і бяспека на чыгунцы, і наша зарплата. Бягучае
ўтрыманне ў належным стане пуцей не перарываецца круглы год. Абслугоўваемы
брыгадай участак складае каля 10 кіламетраў — ад станцыі Татарка да Брадзішча.
Асабліва напружаны час — вясна. Пасля зімы падгнілі многія шпалы, якія трэба
замяніць на новыя. Прычым на месцы работы не павінна застацца ніякага смецця.
Акрамя гэтага, штомесячна па пуцях праходзіць вагон-вымяральнік, які кантралюе
бяспеку стану чыгуначнага палатна і выдае інфармацыю аб розных парушэннях на
дарозе. Наша задача — своечасова іх выправіць. Іншы раз прыходзіцца працаваць і
ноччу, а гэта патрабуе ад чалавека пастаяннай напружанасці і працаздольнасці.

Ніна ВІКТОРЧЫК.