Осиповчанка Жанна Назарович рассказывает о работе на железной дороге

У нядзелю — Дзень чыгуначніка
Цягнік прыбывае!
Дзяжурны па станцыі Жанна Назаровіч сустракае і праважае цягнікі ўжо больш за 30 гадоў. Нават цяжка падлічыць, колькі прайшло іх міма яе. Але, у адрозненне ад пабочных назіральнікаў, бачыць вагоны і лакаматывы зусім з іншага боку: галоўнае значэнне маюць бяспека руху, захаванне графіку, своечасовыя і бяспечныя пасадка і высадка пасажыраў, перадача інфармацыі.
Чыгуначную форму Жанна не знімае з 1990 года. І работы ніколі не мяняла. Толькі станцыі, на якіх яна працавала дзяжурным, па вытворчай неабходнасці перыядычна змяняліся. Татарка, Асіповічы-3, Дараганава, Верайцы. І пры кожным пераходзе патрэбна праходзіць атэстацыю, бо ўмовы работы прынцыпова адрозніваюцца. Напрыклад, на станцыі Татарка і прылеглых да яе перагонах устаноўлена сістэма мікрапрацэсарнай аўтаматычнай блакіроўкі, упраўленне стрэлкамі і святлафорамі вядзецца не з пульта-табло, а з аўтаматычнага рабочага месца дзяжурнага па станцыі.
Верайцы — станцыя 4 класа, таму ўмовы работы тут больш складаныя. Але Жанне Уладзіміраўне тое і падабаецца. “Тут больш ажыўлены рух, ажыццяўляецца ён па трох напрамках, пастаянна трэба быць у тонусе, не засумуеш”, — разважае суразмоўца.
За суткі станцыя прапускае каля 47 пар цягнікоў, большасць з якіх — пасажырскія. Таму даводзіцца яшчэ і сачыць за парадкам на пероне і ў зале чакання. Але галоўнае — своечасова падрыхтоўваць маршруты прыёму, адпраўлення і пропуску цягнікоў, перадаваць інфармацыю машыністам цягнікоў і пасажырам.
Самы напружаны час на станцыі з 6 да 7 гадзін раніцы і з 16 да 18 вечара, калі жыццё на чыгунцы асабліва ажыўляецца. Гэтай парой як ніколі адчуваецца, што ўвесь складаны механізм пад назвай “чыгунка” можа бесперабойна функцыянаваць толькі пры зла-джанай рабоце ўсіх яго прадпрыемстваў і службаў, калі кожны работнік на сваім месцы старанна выконвае ўскладзеныя на яго абавязкі.
Жанна Назаровіч па праве ганарыцца калегамі з усіх падраздзяленняў, разам з якімі яны робяць адну агульную і такую неабходную справу.
Іна ЗаскевІч.
i.zaskevich@gzt-akray.by