У папярэднім выпуску “Прысягі” (“АК” № 107 ад
13.12.2011) сваімі першымі вайсковымі ўражаннямі падзяліўся наш зямляк Яўгеній
Чысцякоў. Разважанні маладога салдата падаліся цікавымі, таму рэдакцыя
прапанавала яму на ўсім працягу службы весці ў “раёнцы” штомесячную калонку з
апісаннем найбольш цікавых, важных, складаных і г.д. момантаў яго армейскай
біяграфіі.

Сёння — першая публікацыя нашага пазаштатнага
карэспандэнта:

— Пасля прыняцця прысягі я патрапіў ва ўзвод
метэаролагаў, што ўспрыняў з некаторым здзіўленнем. Рэактыўная артылерыя і
назіранні за надвор’ем… Але ў падраздзяленні спадабалася. Камандзір капітан
Алег Бароўскі і больш вопытныя саслужыўцы сустрэлі навічкоў добра, а асвоіцца ў
новым калектыве дапамагло тое, што разам са мной сюды патрапіў радавы Цімафей
Купрэйчык, з якім пасябравалі з першых дзён знаходжання ў брыгадзе.

Вучоба па спецыяльнасці пачалася 17 снежня, а
раней асаблівая ўвага надавалася фізічнай падрыхтоўцы. Не чакаў, што будзе так
цяжка: першыя тыдзень-два пасля ранішняй гімнастыкі ногі натуральным чынам
дрыжалі… Але паступова ўцягнуўся і зараз адчуваю сябе сапраўдным
“энерджайзерам”. Вось толькі есці ўвесь час хочацца. Не, кормяць добра, але ўсе
атрыманыя калорыі без затрымкі пераўтвараюцца ў нейкую карысную работу. Відаць,
да такога збалансаванага метабалізму давядзецца прызвычайвацца доўга…

Салдацкі тыдзень мае жорсткі распарадак:
панядзелак і чацвер — тэарэтычныя заняткі па розных ваенных дысцыплінах,
страявой і ідэалагічнай падрыхтоўцы, аўторак — выкананне розных тэрміновых
спраў, якіх заўсёды “рабіць-не перарабіць”, серада — заняткі ў парку, пятніца —
абслугоўванне тэхнікі, субота — навядзенне парадку на тэрыторыі часці.

У нарады маладое папаўненне — а нас у
ме-тэаўзводзе трое — не ставіцца: чакаем, калі пойдуць у запас стараслужачыя.
Гэта адбудзецца напрыканцы студзеня, тады і атрымаем персанальную зброю ды
дадатковыя абавязкі. Пакуль жа асноўны акцэнт робіцца на замацаванне навыкаў
страявой падрыхтоўкі і вывучэнне статутаў. Iх чатыры, і ўсё, што ў гэтых
армейскіх законах тычыцца яго звання і пасады, вайсковец павінен ведаць калі не
на памяць, дык дастаткова блізка да тэксту.

Але зацыклівацца толькі на вучобе не хочацца,
таму з першых дзён службы выказаў жаданне прымаць удзел у грамадскім жыцці
брыгады. Гэта цікава, весела і дае магчымасць для больш паўнацэннага
самаразвіцця.

На Новы год я быў прызначаны Дзедам Марозам і
“за разумна праяўленую ініцыятыву пры выкананні пастаўленай задачы” — ваенны
лексікон ужо пачынае падабацца! — атрымаў першае заахвочванне: звальненне ажно
на 7 гадзін!