У кожнага — свой лёс. Асабліва цяжка вырашаць яго ў маладосці, калі яшчэ шмат ідэалаў у сэрцы, памкненняў і
жаданняў “паспрабаваць свет на трываласць”…

“У невялікім горадзе
таксама можна рэалізавацца”

У гэтым упэўнены трэнер ДЮСШ па
лёгкай атлетыцы Антон Дайнэка.

Высокакваліфікаваны спецыяліст не стаў затрымлівацца ў сталіцы — размеркаваўся на Асіповіччыну. На гэта былі істотныя прычыны, і самая галоўная — сям’я. Яшчэ ў Магілёве Антон пазнаёміўся са сваёй будучай жонкай Вікторыяй, якая таксама там вучылася. Маладая пара пасялілася ў вёсцы Каўгары, атрымала ад СВК “Калгас “Каўгарскі” катэдж. Затым нарадзіўся сын Арцёмка. Напачатку трэнер–выкладчык працаваў у Дараганаўскай школе, а пасля яго запрасілі ў ДЮСШ трэнерам па лёгкай атлетыцы. Плюс, рыхтуе каманду па турыстычна–прыкладным мнагабор’і.

— Тут ёсць усе магчымасці для
самарэалізацыі, — адзначае Дайнэка. — З мясцовымі рабятамі лёгка і цікава працаваць, дзеці з ахвотай прыходзяць на заняткі. Зусім нядаўна мы вылучылі групу найбольш перспектыўных, якія могуць у будучым стаць навучэнцамі вучылішча алімпійскага рэзерву…

“Люблю гэты горад і сваю работу”

Iнспектара аддзялення па грамадзянству і міграцыі Асіповіцкага РАУС Наталлю ДзеравяшкIну да нас таксама прывёў лёсавызначальны выбар. Пазнаёмілася з асіповіцкім хлопцам, нарадзіла дачку. Маладая    сям’я пабудавала кватэру, зараз наладжвае свой быт. Хутка Наталля зменіць званне старшага лейтэнанта міліцыі на капітанскае. Словам, ёй падабаюцца і служба, і горад, які стаў для яе ўжо родным і звыклым.

“Пры жаданні можна ўсё!”

Iнжынер-канструктар ААТ
“Асіповіцкі завод аўтамабільных агрэгатаў” Віталій ПупIн стаў “нашым” зусім нядаўна, але менавіта тут збіраецца наладжваць свой далейшы лёс. Увесь гэты час побач з ім быў каханы і родны чалавек — Таццяна. Дзяўчына нарадзілася ў Асіповіцкім раёне, таму, ажаніўшыся, яны перабраліся сюды. Віталій не шкадаваў, пакідаючы вялікі горад, тым больш, што маладой сям’і выдзялялі дзяржаўную кватэру.

— Тут ёсць магчымасць
прафесійна расці, галоўнае — жаданне, і дасягнуць можна любой вышыні. З работай спраўляюся, калектыў падабаецца, пакуль набываю вопыт. Канечне, часам не хапае шумных віцебскіх вуліц, родных і сяброў, але і тут ёсць свае плюсы. Адсутнічае мітусня, усё побач, увечары з жонкай любім прагуляцца па парку. Хапае цудоўных краявідаў, рэчка. Карацей, выдатнае месца для
сямейнага жыцця…

Замест эпілога

Героі гэтых радкоў — маладыя, поўныя энергіі і планаў людзі. Яны пакінулі вялікі горад, каб знайсці сваё шчасце ў Асіповічах.  Ці, мо, хто не згодны?!