Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь Мікалай Калтуноў, які з’яўляецца намеснікам старшыні Пастаяннай камісіі па эканамічнай палітыцы, сваю выбарчую акругу па-ранейшаму наведвае рэгулярна. Прычым, надзяляе ўвагу не толькі пытанням, з якімі звяртаюцца выбаршчыкі, але і наогул стану спраў у нашых працоўных калектывах. Вось і ў чацвер ён разам з першым намеснікам старшыні райвыканкама Васілём Пятроўскім і сваім памочнікам Аляксандрам Шарабайкам пабываў на заводзе жалезабетонных канструкцый і філіяле “Асіповіцкі” ААТ “Бабушкина крынка”.

Сёння далёка не ўсе будаўнікі “прачнуліся” пасля зімы, а таму першае з узгаданых прадпрыемстваў звыклага збыту пакуль не мае і назапашвае прадукцыю, якая даўно ўжо карыстаецца належнай павагай кліентаў: якасць — гэта сур’ёзна. I “экскурсія”, якую правёў кіраўнік ЗЖБК Уладзімір Юкоўскі, яшчэ раз пераканала, што пра заўтрашні дзень тут ніколі не забываюцца: мала таго, што дакладна вывераны вытворчы працэс нагадвае механізм гадзінніка, дык паралельна ідзе і мантаж абсталявання новай лініі па выпуску жалезабетонных шпал. Увод яе запланаваны на ліпень, прадукцыйнасць — 400 тысяч штук у год.

У той жа дзень на заводзе якраз знаходзіўся і генеральны дырэктар ААТ “Дарбудмантажтрэст” Віктар Какора, які да ад’езду ў сталіцу ўзначальваў калектыў, таму пры размове аб перспектывах развіцця не-не, ды і вярталіся да ранейшых спраў. I агульны вывад станоўчы: кіраўніцтва завода зарыентавалася правільна, своечасова ўзялося і за мадэрнізацыю вытворчасці, і за выпуск новых відаў прадукцыі. Прагучала з вуснаў дэпутата і “падказка” наконт асваення тых жа шматметровых калон, якія пакуль вымушаны завозіць звонку, і шэраг іншых практычных парад былога вытворцы з вялікім вопытам. Яны “наматаны на вусы” і будуць вывучацца-аналізавацца і ў трэсце, і на ЗЖБК.

З харчовай прамысловасцю Мікалай Калтуноў ушчыльную не быў звязаны ніколі, таму з вялікай увагай азнаёміўся з работай нашага малочнага камбіната. Яго начальнік Таццяна Жорава вытворчасць ведае дасканала, а таму размова атрымалася цікава-карыснай для абодвух бакоў. I калі абмяркоўвалі заробак працаўнікоў, наяўнасць сацыяльнага пакета і іншыя пытанні, парламентарый ненавязліва параіў гаспадарам вывучыць вопыт ЗТАА “Кровельный завод ТехноНИКОЛЬ” наконт арганізацыі гарачага харчавання людзей: пры стварэнні нармальных умоў працы дробязей не бывае…

Наогул гутарка ў той дзень тычылася самых розных аспектаў эканамічнага жыцця і на Асіповіччыне, і ў Беларусі. Напрыклад, Мікалай Анісімавіч і зараз перакананы, што нармальнаму прыватніку “зялёнае святло” трэба даваць абавязкова.

“Сапраўдны інвестар не зацікаўлены ў тым, каб купіць прадпрыемства і атрымоўваць прыбытак, складаючы грошы ў скарбонку. Яго мэта — развіццё, мадэрнізацыя вытворчасці, — падкрэсліў ён. — Добрасумленны прыватнік, набываючы дзеючае прадпрыемства альбо долю ў яго статутным капітале, будуе дадатковыя лініі, адчыняе сучасныя вытворчасці і тым самым стварае новыя рабочыя месцы. Паспяховае ж развіццё вытворчасці залежыць ад таго, наколькі адладжана сістэма сумеснага кіравання акцыянерным таварыствам. Назіральны савет вызначае стратэгію развіцця, а кожнае структурнае падраздзяленне дакладна ведае, што яно павінна рабіць, каб выконваліся пастаўленыя задачы”.

I да слоў парламентарыя многім варта прыслухацца: станоўчая дзейнасць нашых “каэрзэўцаў”, калектыў якіх доўгі час паспяхова ўзначальваў сённяшні парламентарый, — пераканаўчае таму пацвярджэнне.