У краіне завяршаецца акцыя “Нашы дзеці”. Ёй былі ахоплены хлопчыкі і дзяўчынкі, якія пражываюць у мнагадзетных, прыёмных сем’ях, сацыяльных установах або маюць праблемы са здароўем. Але ёсць яшчэ адна неабароненыя катэгорыя насельніцтва — адзінокія і адзінока пражываючыя пенсіянеры. Яны ўжо даўно выйшлі з дзіцячага ўзросту, толькі падсвядома працягваюць чакаць навагодняга свята і калядных цудаў.

Асабліва цяжка ў зімовую пару тым, хто пражывае ў аддаленых населеных пунктах, дзе на вуліцах нячаста сустрэнеш людзей. Адной з такіх вёсак можна лічыць Градзянку. Вось туды і накіраваліся журналісты раённай газеты. Наведалі трох жанчын, каб павіншаваць іх са святамі, а заадно і падарункі ад рэдакцыі падрыхтавалі. Разам з намі да жыхарак прыйшлі з віншаваннямі старшыня Градзянскага сельсавета Галіна Кірыновіч і сацыяльны работнік Ларыса Няхай.

Таццяна Булалаева вырасла ў Градзянцы, а потым па волі лёсу апынулася ў Тальяці, дзе атрымала прафесію майстра па пашыве мужчынскага і жаночага адзення. Але па стане здароўя не змагла працаваць па выбранай спецыяльнасці. І хоць мела другую групу інваліднасці, па меры магчымасці старалася знайсці работу. Працавала прыбіральшчыцай у магазіне, потым паштальёнам. “Газет і часопісаў выпісвалі шмат, — расказвае Таццяна Фёдараўна. — Мясцовыя жыхары смяяліся: “Спачатку ў дзвярах з’яўляецца сумка, а потым ужо Танька”.

Нейкі час таму жанчына аўдавела, але не паддаецца суму. Яна любіць чытаць. У бібліятэцы ўжо даўно ўсё перачытана, таму вельмі ўзрадавалася, калі пляменнік падарыў электронную кнігу: цяпер можна выбіраць любыя творы.

Галіна Гарадзецкая летась пачала адлік дзясятаму дзясятку гадоў. Колішні рабочы пасёлак, а зараз вёска Градзянка, стала для яе роднай. Тут жанчына шмат гадоў працавала прыбіральшчыцай у школе і санітаркай у бальніцы. Муж пайшоў з жыцця, і цяпер яна засталася зусім адна, бо дзяцей бог не даў. Бытавыя пытанні дапамагае вырашаць сацыяльны работнік Алена Жук, работай якой Галіна Мечыславаўна задаволена.

У адрозненне ад дзвюх папярэдніх субяседніц, 84-гадовая Дзіна Кароль нарадзілася на Чэрвеньшчыне. Але ўжо 40 гадоў яе жыццё цесна звязана з Градзянкай: тут працавала на фабрыцы канцтавараў, прымала ўдзел у жыцці пасёлка, пахавала свайго мужа. І калі летам крыху весялей, бо навакольная прырода ажывае, агарод кліча да працы, а ў суседніх дамах з’яўляюцца дачнікі, то зімой неяк самотна на душы. Але ўжо шмат гадоў выпісвае і з цікавасцю чытае Дзіна Фёдараўна раённую газету: хоча быць у курсе падзей, што адбываюцца вакол.

Жанчыны ўзгадваюць, як раней шчадравалі. Усе рыхтавалі пачастункі для будучых калядоўшчыкаў, якія ішлі дружнымі чародамі з песнямі пад гармонік і гітару. Здаралася, што хтосьці не хацеў пускаць гасцей у хату і адорваць не жадаў. Такіх правучвалі: здымалі калітку, раскідвалі дровы з паленніц, а раз нейкія гарэзнікі нават накрылі аднавяскоўцу дошкай пячную трубу. Субяседніцы задаволены тым, што сучасная моладзь не забывае традыцыі сваіх бабуль, Каляды і зараз у Градзянцы праходзяць весела: удзельнікі пераапранаюцца ў Казу, Мядзведзя, Чорта, ёсць у камандзе Баба, Дзед, Цыганка-варажбітка, Механоша. Калядоўшчыкі шчодра пасыпаюць хаты зернем, каб гаспадары жылі ў дастатку, а тыя выратоўваюць Казу блінамі ды каўбасамі — словам, свята праходзіць па ўсіх канонах фальклору.

Калядныя дні яшчэ не скончыліся. Спадзяёмся, што ва ўсіх калектывах  успомняць сваіх ветэранаў, наведаюць іх. Увага пенсіянерам ніколі не будзе лішняй. І не толькі ў святы.