Нямала
ёсць мясцін у Беларусі,

Дзе
птушкам вольна чуецца ў гняздзе.

А
я адным заўсёды ганаруся:

Што
з Асіповіч род бацькоў ідзе.

Анатоль Тамашэўскі.

Асіповіччына — адзін з буйнейшых прамысловых
цэнтраў Магілёўшчыны, важнейшы транспартны вузел краіны. Сёлета прамысловасцю
раёна выраблена прадукцыі больш чым на 670 мільярдаў рублёў — 166% да леташніх
студзеня-жніўня. Найбольшую ўдзельную вагу ў яе агульным аб’ёме займаюць, як
вядома, СП ААТ “Дах” і ААТ “Асіповіцкі малочны камбінат”, але істотны крок
наперад зрабілі літаральна ўсе прамыслоўцы, якія не толькі справіліся з
даведзенымі заданнямі, а і перакрылі іх.

Наша самае буйное градаўтваральнае прадпрыемства
— ААТ “Асіповіцкі завод аўтамабільных агрэгатаў”. Яно спецыялізуецца на выпуску
дэталяў, вузлоў і камплектуючых да аўтамабільнай і сельскагаспадарчай тэхнікі,
і прадукцыя аўтаагрэгатчыкаў даўно заваявала належны аўтарытэт не толькі ў
роднай Беларусі, а і карыстаецца попытам на рынках Расіі, Украіны і краін
Балтыі. Зараз тут працуе больш за 2,7 тысячы чалавек, у нядзелю калектыў
адзначае сваё прафесійнае свята, і, карыстаючыся выпадкам, хачу шчыра
павіншаваць ветэранаў і працаўнікоў завода з надыходзячым Днём машынабудаўніка,
жадаючы ўсім толькі моцнага здароўя, дабрабыту і далейшых працоўных поспехаў.

У гэтым годзе асіпаўчанамі скарыстана ўжо 244
мільярды рублёў інвестыцый у асноўны капітал — 137,4% да мінулагодняга ўзроўню.
Набліжаецца да заканчэння рэалізацыя ў горадзе самага маштабнага інвестыцыйнага
праекта ў сферы развіцця транспартнага патэнцыялу рэспублікі — будаўніц-тва
СЗАТ “Асіповіцкі ваго-набудаўнічы завод”, і вырабленыя тут танк-кантэйнеры для
перавозкі хімічных грузаў ужо працуюць на маршрутах, забяспечваюць нафтахімічны
комплекс краіны, ідуць на экспарт. Стаў рэальнасцю ў го-радзе і яшчэ адзін
буйны інвес-тыцыйны праект: запрацавала парфумерна-касметычная фабрыка “Сонца”
— адно з самых сучасных прадпрыемстваў ва Усходняй Еўропе па вытворчасці сухіх
і вадкіх мыючых сродкаў. У высокай якасці пральнага парашку “Мара” пераканаліся
ўжо многія, наперадзе — пуск яшчэ адной вытворчай лініі.

Вясковыя рупліўцы сёлета атрымалі больш за леташнюю
ўраджайнасць зерневых і зернебабовых культур, і гэта зноў жа прыемна. Ды і
наогул наўрад ці хто возьмецца ас-прэчваць, што ў апошні час у нас робіцца шмат
чаго, каб жыхары адчувалі сябе ўтульна і камфортна. Інтэнсіўнымі тэмпамі
развіваюцца жыллёвае будаўніцтва і гандаль, добраўпарадкоўваюцца паркі і
вуліцы, змяняюць аблічча і набываюць сучасны выгляд фасады будынкаў, вядуцца
работы па азеляненні, вялікая ўвага надаецца развіццю сацыяльнай сферы і сферы
па-слуг.

Усё гэта невыпадкова, бо менавіта людзі — вось
галоўнае багацце. І ўсе нашы поспехі і дасягненні — вынік вашай самаадданай і
добрасумленнай працы, дарагія асіпаўчане, вашага неабыякавага стаўлення да лёсу
роднага краю. За што ўсім — вялікі дзякуй.

Так, фінансавы крызіс у свеце не абмінуў і нас,
існуючыя праблемы прымусілі мясцовую ўладу па многіх напрамках дзейнасці
скараціць запланаваныя расходы, скарэкціраваць пэўныя задумкі. Але асобныя
цяжкасці, з якімі мы ўсе сутыкнуліся зараз, — з’ява часовая, эканоміка Беларусі
і Асіповіччыны не ляжыць на лапатках, а працягвае дынамічна развівацца. І
менавіта гэта — рэальнае пацвярджэнне таго, што ў будучыню трэба глядзець
толькі з аптымізмам.

У гісторыі Асіповіччыны было нямала
па-сапраўднаму значных падзей. Эпоха рэвалюцыйных пераўтварэнняў, напружаны
рытм даваенных пяцігодак, абарона Айчыны ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў у гады
Вялікай Айчыннай, аднаўленне разбуранай вайной народнай гаспадаркі… І на
працягу ўсяго гэтага часу нашы працаўнікі толькі множылі славу беларускай
зямлі, яе нацыянальныя набыткі. Паспяхова справімся мы і з сённяшнімі іспытамі на
трываласць!

Датай заснавання нашага горада лічыцца 17
лістапада 1872 года, калі тут, у глушы Мінскай губерні, сярод лясоў і балот
была пабудавана невялічкая станцыя Лібава-Роменскай чыгункі з пяццю драўлянымі
хатамі для абслугоўваючага персаналу.

Безумоўна, 139 гадоў, што існуюць Асіповічы, па
гістарычных мерках не надта вялікі час, але жыццё горада заўсёды было і
застаецца надзвычай насычаным. Ужо ў 1898 годзе паселішча стала гарадскім
мястэчкам, а ў 1935 годзе атрымала статут горада.

Да пачатку крывавага сорак першага ў Асіповічах
працавала 12 прадпрыемстваў і пражывала больш за 10 тысяч чалавек. На жаль, за
гады фашысцкай акупацыі горад быў напалову спалены, большасць прадпрыемстваў і
арганізацый ворагі разбурылі і знішчылі, а хаты і вуліцы ператварылі ў
разваліны і папялішчы.

З першых дзён вызвалення асіпаўчане прыступілі
да адраджэння роднага горада, асобныя прадпрыемствы і арганізацыі прыступілі да
працы ўжо ў верасні 1944 года, а да яго канца ў Асіповічах было пабудавана ўжо
119 новых жылых дамоў. Даваеннага ўзроўню па выпуску валавой прадукцыі ўсе
гарадскія прадпрыемствы дасягнулі да 1951 года.

У 60-я гады горад рассунуў свае межы. Вёска
Асіповічы злілася з раённым цэнтрам, лік жыхароў у ім перавысіў даваенны ўзровень,
і 7 сакавіка 1963 года ён быў аднесены да гарадоў абласнога падпарадкавання.

Сёння Асіповічы — гэта сучасны добраўпарадкаваны
горад, дзе жыве больш за 32 тысячы чалавек. Прычым, асіпаўчане могуць не толькі
добра працаваць, а і адпачываць ды гасцей сустракаць. І вельмі прыемна, што
разам з намі сустрэнуць Дзень горада не толькі сябры з суседніх раёнаў, а і
госці з гарадоў-пабрацімаў — Сын-джэрэя Рэспублікі Малдова і раёна Гальянава
Усходняй адміністрацыйнай акругі Масквы. І я цалкам перакананы, што ў кожнага з
іх застануцца толькі самыя добрыя ўражанні і пра наш горад, і пра нашых
цудоўных людзей.

Яшчэ раз сардэчна віншую ўсіх са 139-годдзем
горада. Здароўя кожнаму, шчасця, добрага святочнага настрою і поспехаў у працы
на карысць любых Асіповічаў!

Пётр ШУКАЛОВІЧ,

старшыня раённага выканаўчага камітэта.