Ад сумесных дзеянняў — агульная карысць
Сельскія Саветы дэпутатаў адыгрываюць значную ролю ў жыцці вяскоўцаў, якія штодня звяртаюцца туды, каб вырашыць свае злаба-дзённыя пытанні. У кагосьці воданапорная калонка выйшла са строю, камусьці трэба дапамагчы дроў прывезці, хтосьці вырашае праблемы з сямейнай спадчынай. Шмат запытаў у насельніцтва ўзнікае і па пашпартызацыі.
Каб зняць тую або іншую праблему супрацоўнікам сельсавета прыходзіц-ца звяртацца да дапамогай і ў іншыя службы, разме-шчаныя як на сваёй тэрыторыі, так і ў Асіповічах. Напрыклад, штодзённыя клопаты сельсаветчыкаў цесна пераплятаюцца з работай участковага інспектара. Калі ўзнікае такая неабходнасць, ён прыязджае па тэрміновых выкліках у любы час: ад яго ж кампетэнтнасці і прафесіяналізму залежыць спакой грамадзян.
У Ліпені і іншых вёсках Савета, напрыклад, мясцовыя жыхары добра ведаюць свайго ўчастковага Паўла Лук’яненку. Працуе ён тут каля двух гадоў, у полі зроку — 14 вёсак. Бываць у іх прыходзіцца амаль кожны дзень. Ды і ў непасрэдна прыёмны дзень — сераду — хапае клопату з вырашэннем розных пытанняў лю-дзей.
— Да сваёй работы Павел Мікалаевіч адносіцца з поўнай адказнасцю, — гаворыць сакратар Ліпеньскага сельвыканкама Надзея Цымбарэвіч. — Стараецца працаваць так, каб узнікала як мага менш кропак судатыкальнасці з грамадзянамі. Калі ж паступаюць сігналы, на якія трэба тэрмінова адрэагаваць, то разам з членамі выканкама выязджае і ў праблемныя сем’і, да скандальных пенсіянераў. Іншым разам прыходзіцца змагацца і з самагоншчыкамі. На тэрыторыі сельсавета працуюць 7 сацыяльных дамоў. Раз у два месяцы там бывае і Лук’яненка. У аддаленых вёсках узнікаюць праблемы, звязаныя з камерсантамі-цыганамі. Бабулі з-за сваёй бяспечнасці і даверлівасці іншы раз становяцца іх ахвярамі, тады тэлефануюць у Савет і просяць дапамогі. Выязджаем разам на месца, праводзім прафілактычную работу. Няма такіх праблем, якія б немагчыма было вырашыць. Працуем зладжана, бо разумеем: ад сумесных дзеянняў — агульная карысць.

Дрычын
У Год роднай зямлі сельсавет актыўна займаўся ўпарадкаваннем сваёй тэрыторыі. У Вялікім Бары пакладзена новае асфальтавае пакрыццё, амаль завершаны рамонт клуба і крамы. У Маісеевічах выраўнялі дарогі і зрабілі вулічнае асвятленне. У Дрычыне з’явілася новая вуліца Школьная працягласцю ў 5 дамоў. Тутэйшая амбулаторыя пераехала ў адноўленае памяшканне. На могілках у вёсках Маісеевічы, Крамок, Жыцін паставілі агароджы і спілавалі 70 “аварыйных” дрэваў.
Сельсавет пераразмеркаваў ужо больш за 135 гектараў пустуючых зямель, з якіх 47 га атрымаў у сваё распараджэнне СВК “Калгас імя Чарняхоўскага”. У вёсках Крамок, Жыцін і Дрычын даводзяцца да ладу закінутыя дамы.
Вулічнае асвятленне ўжо на 70% пераведзена на энергазберагаючыя свяцільні. Пасля набыцця Асіповіцкім райста новай машыны, стала працаваць без збояў аўталаўка. Раз на месяц у 5 маланаселеных і аддаленых пунктаў наведваюцца супрацоўнікі сацыяльнай службы разам з медыкамі, бібліятэкарамі і творчымі калектывамі з клубаў.

Саветы за работай
Дэпутат Краўчанка
Калі прааналізаваць персанальны склад Асіповіцкага раённага Савета дэпутатаў, то лёгка заўважыць, што ў ім даволі шырока прадстаўлены кіраўнікі прадпрыемстваў і ўстаноў. Для райсавета і раёна ў цэлым удзел дырэктарскага корпусу ў вырашэнні агульнараённых праблем з’яўляецца, безумоўна, фактарам станоўчым. Дэпутат павінен мець развіты інтэлект, арганізацыйныя здольнасці, дзелавую хватку і быць паважаным членам грамадскай суполкі, каб кампетэнтна выконваць свой галоўны абавязак — адстойванне прынцыпаў сацыяльнай справядлівасці ў мясцовым кіраванні.
Але ж — удумаемся: актыўны ўдзел у грамадскіх справах патрабуе ад народнага выбранніка выдаткоўваць у сярэднім адзін дзень у тыдзень! Калі ўлічыць, што ад асноўнай работы дэпутацтва не выслабаняе, становіцца відавочным: адной асобе быць і кіраўніком пэўнага калектыву, і дэпутатам зусім не проста.
Як жа ўдаецца спалучыць гэтыя дзве справы — узначальваць буйны суб’ект гаспадарання і паспяхова ўдзельнічаць у рабоце раённага Савета дэпутатаў? Менавіта з гэтага пытання і пачалася размова з Мікалаем Краўчанкам, начальнікам Асіповіцкага ўпраўлення магістральных газаправодаў ААТ “Белтрансгаз” і дэпутатам раённага Савета дэпутатаў 25-га склікання, намеснікам старшыні пастаяннай камісіі па аграрных пытаннях і сацыяльным развіцці тэрыторый.
— У райсавет мяне вылучыў калектыў УМГ, таму выбарную пасаду заняў ужо добра ўяўляючы, што трэба выбаршчыкам ад іх начальніка-дэпутата. Гэтае разуменне дазволіла стварыць рэальную — арыентаваную на паляпшэнне ўмоў жыцця жыхароў Ла-піцкай выбарчай акругі — праграму, і сёння магу шчыра прызнацца людзям, якія на мяне спадзяваліся, што іх дэпутат абяцанні выканаў. Шмат удалося зрабіць у добраўпарадкаванні Лапіцкага сельсавета, забяспечыць вёску Лапічы якаснай пітной вадой, дзеля чаго спатрэбілася прабурыць новую свідравіну, пабудаваць 40-кватэрны жылы дом, рэканструяваць мясцовы гандлёвы цэнтр і г.д.
Зразумела, у вырашэнні гэтых праблем спалучэнне правоў дэпутата і паўнамоцтваў начальніка УМГ давала плён: сродкі на ажыццяўленне ўзгаданых спраў былі атрыманы з фондаў ААТ “Белтрансгаз”, і яго кіраўніцтва Краўчанку-дэпутату часта было прасцей пераканаць выдзеліць сродкі на паляпшэнне ўмоў існавання работнікаў Асіповіцкага УМГ, чым Краўчанку-начальніку структурнай адзінкі акцыянернага таварыства. Сума ж укладзеных у развіццё Лапіч “газавых” грошай за апошнія тры гады перавысіла 4,2 мільярда рублёў!
Зноў жа, як дэпутат, пастаянна выкарыстоўваў свае магчымасці кіраўніка буйнога прадпрыемства і для дапамогі транспартам сельгаскааператыву “Чырвоны ўдарнік”, наладжвання аўтобусных перавозак дзяцей з вёскі Лапічы на аднайменную станцыю, дзе знаходзіцца мясцовая школа.
— Адзін з абавязкаў дэпутата райсавета — рэгулярнае правядзенне сустрэч з людзьмі, як выбаршчыкамі, так і ўвогуле жыхарамі Асіповіччыны. З чым прыходзяць сёння да прадстаўнічай улады нашы землякі, на якую дапамогу яны могуць разлічваць?
— Як правіла, людзі звяртаюцца за дапамогай у вырашэнні праблем добраўпарадкавання. Праблем, прынамсі, вельмі розных — ад элементарных да тых, вырашыць якія на ўзроўні раённага Савета ўвогуле немагчыма. Некалькі разоў даводзілася шукаць шляхі дапамогі людзям, якія звярталіся з просьбай дапамагчы ў зборы грошай на правядзенне дарагіх аперацый. Прыемна, што складаную на першы погляд задачу заўсёды ўдавалася вырашыць паспяхова: атрымлівалася знайсці сродкі, якія б па-крылі каля паловы кошту медыцынскіх паслуг.
А бывае, што чалавек спрабуе з дапамогай дэпутата атрымаць, як кажуць, штосьці “на халяву”. Неяк прыйшоў малады чалавек, які папрасіў садзейнічання ў выдзяленні з дзяржбюджэту матэрыяльнай дапамогі памерам у 50 мільёнаў рублёў. Ён, маўляў, нядаўна атрымаў дом у аграгарадку Вяззе, а ўзгаданая сума патрэбна для набыцця мэблі, бытавой тэхнікі і электронікі…
Праўда, за тры гады дэпутацтва з такімі, мякка кажучы, неэтычнымі просьбамі давялося мець справу вельмі рэдка. А вось у тым, што пераважная большасць асіпаўчан — людзі сумленныя, адказныя, сціплыя, працавітыя і самастойныя, пераканацца даводзілася неаднойчы. I магу ганарыцца, што на пасадзе дэпутата райсавета здолеў быць карысным для сваіх землякоў.
Гутарыў Дзмітрый САЎРЫЦКІ.