Дараганаўскі сельсавет уключае ў сабе 14 населеных пунктаў. У кожнага з іх — свая гісторыя, звычаі і традыцыі, але аб’яднаны яны адзіным: клопатам з боку мясцовай улады. Па словах старшыні сельсавета Антаніны Сцяпанавай, ні адзін чалавек не павінен заставацца па–за ўвагай. Кагосьці трэба проста вы–слухаць, камусьці дапамагчы своечасова вырашыць важнае пытанне ці сказаць ласкавае слова. Таму Антаніна Францаўна заўсёды ў гушчыні падзей, а некаторыя добрыя справы і сама ініцыіруе. Як, напрыклад, наступную.

— Нядаўна ў Дараганаўскай участковай бальніцы адчыніла дзверы аддзяленне сястрынскага догляду на 25 месцаў, якое пераехала сюды з Татаркі, —
гаворыць Сцяпанава. — Яго пацыенты ўжо немаладыя, некаторыя з-за хваробы не ўстаюць з ложкаў. Многіх з іх ніхто не наведвае. Таму адзіныя людзі, якія заўсёды побач і падзяляюць са сваімі падапечнымі ў першую чаргу боль адзіноты — персанал бальніцы. Унесці ў жыццё жыхароў аддзялення хоць якую разнастайнасць можа любы з нас, калі завітае сюды ў госці. Ці ўсе сёння здольны на міласэрнасць? Напэўна, не. I тут патрэбны станоўчы прыклад. Паказаць яго павін–ны тыя, каму людзі давяраюць. Думаецца, што прадстаўнікоў мясцовай улады можна аднесці да такой катэгорыі — і менавіта яны павінны быць наперадзе ўсіх добрых спраў.

Як толькі ў нас з’явілася аддзяленне, вырашылі, што будзем дапамагаць яму. Так сталася, што наваселле адбылося адразу пасля сустрэчы Новага года, і першае, што зрабілі — павіншавалі медперсанал і пацыентаў са святамі. Разам са мной палаты наведаў настаяцель Свята–Панцеляймонаўскага храма айцец Максім. Ён падрыхтаваў кожнаму насельніку салодкі падарунак і царкоўныя каляндарыкі, і трэба было бачыць вочы людзей, якім ужо даўно ніхто нічога не дарыў… Акрамя гэтага, бацюшка пагутарыў з кожным пацыентам, адказаў на пытанні. А яшчэ для іх спяваў царкоўны хор. Вось так хоць на некалькі хвілін у 25 чалавек і адагрэліся сэрцы…

У гэты ж дзень Антаніна Францаўна ўручыла персаналу аддзялення падарункі і ад выканкама сельсавета — электрачайнікі прыйшліся якраз дарэчы.

— Спадзяюся, што гэта не апошняя акцыя міласэрнасці, якая намі праведзена, — падсумоў-вае
старшыня сельсавета. — Сумесна з айцом Максімам возьмем шэфства над аддзяленнем сястрынскага догляду. Калі хто надумаецца таксама спрычыніцца да такой патрэбнай справы, бу-дзем толькі рады.

Ніна ВIКТОРЧЫК.