— Пра нашу Ларысу Станіславаўну вырашылі напісаць у газеце? Правільна, заслугоўвае! — выказаліся работнікі тэхналагічнага бюро цэха шклапластыкавых кабін завода аўтаагрэгатаў.
І адразу стала прыемна, што свайго начальніка яны паважаюць і цэняць. Адзін з іх прапанаваў правесці ў цэх, дзе ў гэты час Аляшкевіч сачыла за вытворчым працэсам.
— Вунь яна, у сінім халаціку, — вызначыў арыенцір мой часовы спадарожнік.
Перада мною — прыгожая жанчына з мілай усмешкай на твары. Так упэўнена аддаваць распараджэнні падначаленым можа толькі чалавек, які сам добра ведае справу.
Дзяцінства і юнацтва яе прайшло ў Лапічах. Па накіраванні паехала ў далёкі Ніжні Ноўгарад, каб набыць прафесію тэхніка-тэхнолага па неметалічных пакрыццях. Паспяхова адвучылася, у 1983 годзе вярнулася ў родныя мясціны маладым спецыялістам. Як і меркавала, уладкавалася на АЗАА па абранай спецыяльнасці. Адпрацавала 20 гадоў, набыла патрэбныя ўменні і навыкі, стала высакакласным спецыялістам. У 2003 годзе ўзначаліла тэхбюро. Перадала ёй эстафету Святлана Фамінічна Пацкевіч. Ларыса і сёння з вялікай удзячнасцю і цеплынёй успамінае свайго настаўніка. Яна заўсёды аказвала патрэбную дапамогу, давала слушную параду, у цяжкую хвіліну падстаўляла сваё плячо.
Працуе Аляшкевіч на адным са складаных участкаў і ніколькі не шкадуе, што тут прайшло амаль усё яе жыццё. І ганарыцца маладымі спецыялістамі — граматнымі, талковымі, на якіх цалкам можна спадзявацца.
— Для мяне важна адчуваць, што прыношу прадпрыемству і людзям карысць, — заўважае Ларыса Станіславаўна. — Стараюся выконваць работу так, каб яна прыносіла задавальненне і мела дастойны вынік. Зразумела, як у кожнай жанчыны, у мяне ёсць свае слабасці, але цяжкасцей не баялася ніколі — яны для таго і існуюць, каб іх пераадольваць. Люблю жыццё ва ўсіх яго праявах. Ганаруся сваёй сям’ёй, рада поспехам дзвюх дачок — Вольгі і Наталлі. Падабаецца ствараць вакол сябе ўтульнасць. Вольныя хвіліны зімой аддаю чытанню гістарычных раманаў, летам — агароду і лесу. Вялікі аматар ягад, грыбоў і палявых кветак — водар іх адчуваю нават зараз. У жанчынах цаню цярплівасць, ласкавасць і, канечне, прываблівасць. А з боку моцнага полу хацелася б сапраўдных мужчынскіх учынкаў…
Ніна ГЛІНСКАЯ.