Дэпутацтва для Віктара Сысоя, старшыні СВК “Калгас “Авангард” — справа прывычная. Так ужо атрымалася, што зараз падыходзіць да завяршэння яго сёмы (!) дэпутацкі тэрмін, у тым ліку ў Асіповіцкім раёне — трэці. Упершыню Віктар Андрэевіч быў абраны дэпутатам Глускага райсавета ў 1985 годзе — падчас кіраўніцтва калгасам “Зара камуны”.

За немалы час знаходжання на гэтай грамадскай пасадзе народнаму выбранніку давялося вырашаць шмат розных пытанняў, у чым заўсёды дапамагала глыбокае іх разуменне. А як інакш? Па-першае — сам вясковы хлопец, сын старшыні — некалі бацька, Андрэй Сцяпанавіч, ветэран Вялікай Айчыннай вайны, узначальваў адзін з калгасаў на Глушчыне. Па-другое — ужо чвэрць стагоддзя знаходзіцца на пасадзе кіраўніка сельгаспрадпрыемства. Каму, як не яму, разумець праблемы сельскіх жыхароў? Пад асаблівай увагай заўсёды былі ўдовы, нямала ёсць і адзінокіх людзей, якім неабходна “надзейнае плячо”…

Паспрыяць сваім выбаршчыкам у “зямных” справах — пасяўной і ўборачнай кампаніях, набыцці паліва, нарыхтоўцы сена — вось асноўны клопат. Радуе, што ў “падначаленых” населеных пунктах не змяншаецца колькасць гаспадароў, якія трымаюць кароў. Да “малочнай” справы, дарэчы, зараз нярэдка далучаецца і моладзь.

Асаблівае бачанне ў Віктара Андрэевіча праблем вяскоўцаў, “наступіўшых на корак”, — на жаль, адзначаная катэгорыя сустракаецца не так і рэдка. Старшыня-дэпутат лічыць, што такіх людзей абавязкова трэба перавыхоўваць. Як? У асноўным — метадам пераканання, станоўчага прыкладу, падтрымкай. Часам дапамагае проста чалавечая спагада. Бывала, даводзілася праводзіць “курс лячэння” сумесна з прадстаўнікамі царквы.

Дэпутат лічыць, што добрыя ўмовы пражывання для людзей маюць вялікае значэнне. За гады работы Віктара Андрэевіча ў Вяззі пабудавана каля сотні дамоў. А яшчэ Сысой упэўнены, што зарабіць не толькі на хлеб, але і “на сала” можа кожны. І асабліва гэта тычыцца тых, хто жыве ў вёсцы. Калі зямля ў руках — як пры гэтым можна яе не выкарыстаць? Не па-гаспадарску гэта, нават больш — не па-беларуску неяк.

Пад увагай дэпутата не толькі гаспадарчая сфера жыцця выбаршчыкаў, але і іншыя. Напрыклад, культурная. Для стварэння належных умоў быў адрамантаваны Дом культуры — месца, папулярнае не толькі сярод моладзі і дарослых, але і вязьеўскіх дзяцей. Вялікім “попытам” у гэтай установе культуры карыстаюцца менавіта мясцовыя ўдзельнікі мастацкай самадзейнасці.

Задаволены Віктар Андрэевіч і вынікамі работы школы: тут добрыя і вучэбныя, і спартыўныя паказчыкі, а, значыць, ёсць верагоднасць, што праз некаторы час родны населены пункт папоўніцца сваімі граматнымі спецыялістамі — развіццё аграгарадка працягнецца. Да слова, у гэтым навучальным годзе першакласнікамі Вязьеўскай школы сталі 17 хлопчыкаў і дзяўчынак — у разы больш, чым у ранейшыя гады.

Што тычыцца жыццёвых прыярытэтаў, то гэта праца, сям’я, дзеці, а зараз ужо і ўнукі. Віктар Андрэевіч расказвае, што дамашнія ўжо даўно прывыклі да яго дадатковай грамадскай “нагрузкі”. Ды і не нагрузка гэта, усё нават прасцей, чым здаецца: клапаціся пра людзей — тады і выканаеш свае абавязкі. І як кіраўнік гаспадаркі, і як дэпутат, і як проста чалавек на зямлі.
Валянціна КОРБАЛЬ.