Гаркаваты смак асіповіцкага шакаладу…
Напярэдаднi Навагодне-калядных святаў, як і другіх, павышаным запатрабаваннем карыстаюцца ўсемагчымыя ласункi: салодкае любяць i дзецi, i дарослыя. Балазе, айчынная харчовая прамысловасць на сёння можа задаволiць густ любога ласуна: палiцы магазiнаў так i вабяць разна-стайнасцю цукерак, шакаладак, гатовых падарункаў любой вагi i ў самых розных упакоўках.
Асіпаўчане ўжо даўно палюбiлi прадукцыю фабрык “Спартак”, “Камунарка”, “Чырвоны харчавiк”. Але ж і наш горад мае сваю “шакаладную” фабрыку! Чым жа яна радуе землякоў?
Завіталі на СААТ “Белга-прам” у адзін з апошніх дзён года. Гутарым з дырэктарам прадпрыемства Уладзімірам Анціпіным. Высвятляецца, што вытворчасць працуе ў звыклым рэжыме, ніякага ажыятажу перад сустрэчай Года Тыгра не назіраецца. Ды і наогул усё, што тычыцца масавага выпуску аднатыпнай прадукцыі, — гэта не пра нашу “Белгу”. Асноўны напрамак дзейнасці — не падобны на іншы па форме і афармленні шакалад, які выпускаецца невялікімі партыямі. Можа, таму ў асіповіцкім гандлі ён і прадстаўлены не ў такой вялікай колькасці? Ды і не вельмі, як сведчаць прадаўцы, разыходзіцца: стрымлівае кошт. Словам, набываецца не для штодзённых спажывецкіх патрэб, а больш у якасці падарунка гасцям.
— Раней экспарт у Расію складаў 40% усёй прадукцыі, якая выпускаецца прадпрыемствам, — распавядае Уладзімір Аляксандравіч. — Але па розных прычынах рынак быў страчаны, нішу хутка запоўнілі другія. Апошнім часам прадукцыя рэалізуецца ў межах краіны-вытворцы. Мы ж выпускаем не толькі гатовыя вырабы, але і паўфабрыкаты: глазуру, напаўняльнікі. Усё адпавядае патрабаванням сучаснага менеджмента якасці. Удзельнічаем у рэспубліканскіх конкурсах, вы-ставах…
Цікавая знаходка “Белгі” — выпуск серыі цукерак “Мой родны кут”. Яны, акрамя свайго прамога прызначэння, нясуць патрыятычную накіраванасць: выявы на абгортках знаёмяць са знакамітымі мясцінамі сталіцы. У планах — пашырэнне відарысаў, дабаўленне гістарычных мясцін абласных гарадоў, магчыма — асіповіцкіх краявідаў. Яшчэ “цукерачных спраў майстры” плануюць наладзіць выпуск рознакаляровых пустацелых шакаладак — з напаўняльнікамі, карыцай, зялёным чаем.
Задумы адразу рэалізуюцца не ўсе: працэс зацвярджэння рэцэптуры даволі працяглы і складаны. Збіраюцца стварыць гандлёвы аддзел, набыць транспартныя сродкі для большай мабільнасці пры збыце прадукцыі. Пакуль жа “Белга-прам” у асноўным супрацоўнічае з так званымі аптавікамі. Наладжаны кантакты з многімі мінскімі атэлямі, фітнэс-цэнтрамі, салонамі, банкамі, камерцыйнымі кампаніямі, якія заказваюць шакалад на свой густ, часта з уласнымі лагатыпамі.
Любая вытворчасць трымаецца на людзях, якія забяспечваюць яе бесперапынную, адладжаную работу. Кіраўнік з задавальненнем адзначае высокі прафесіяналізм начальніка цэха Валянціны Баразны, галоўнага бухгалтара Людмілы Мароз, слесара КВП Васіля Баразны, механіка Аляксандра Юркаўца, рабочай па мыццю і рамонту спецадзення Валянціны Гуз і другіх. Калектыўным дагаворам замацаваны належныя ўмовы працы, своечасовая выплата заробка і г.д.
Па словах Уладзіміра Анціпіна, увесь сацыяльны пакет выконваецца, але калі завіталі ў цэх, то ледзь не прымерзлі да падлогі: людзі працуюць у халадэчы! Рука адмаўлялася пісаць, на што дырэктар рэзонна параіў замяніць ручку на дыктафон. А вось на што замяніць свае прылады працы рабочым, якія вымушаны па існуючых нормах працаваць у халатах з кароткім (!) рукавом, не на-дзяваючы пад яго аніякіх світароў? Вынік — многія хварэюць, а самым вытрыманым даводзіцца працаваць “за сябе і за таго хлопца”. Як на момант візіту працаваў малады рабочы Сяргей Аксёнаў, які паспяваў загружаць у 5-валковыя млыны адначасова сухую масу двух відаў. І спраўляўся!
Кіраўнік патлумачыў нізкую тэмпературу ў памяшканнях тым, што будынак прыстасаваны, раней там была дрэваперапрацоўчая вытворчасць. Але хіба лягчэй ад гэтага 85 працаўнікам? І ўжо чамусьці не такім салодкім здаўся смак асіповіцкага шакаладу…
Іна Заскевіч.