Прафесіяналы раяць

Добра вядома, што крадзеж маёмасці магчымы пры ўмове, што недзе штосьці “дрэнна ляжыць”. Калі прыкласці гэтую формулу да асіповіцкага жылля, то атрымаецца, што ў масе сваёй ад пранікнення зламыснікаў яно абаронена вельмі ўмоўна. Доказ таму — статыстыка, якая сведчыць: у сярэднім кожны другі крадзеж маёмасці ў раёне адбываецца менавіта з жылых памяшканняў. Сёлета, напрыклад, за студзень-кастрычнік абкрадзена 28 кватэр, 82 прыватныя і 23 дачныя дамы.

Па сферы “інтарэсаў” і пэўных асаблівасцях крымінальных паводзін “дамушнікі” падзяляюцца на наступныя катэгорыі. Найбольш небяспечнымі можна лічыць наркаманаў. Пры штодзённай патрэбе ў “дозе” коштам 200-400 тысяч рублёў, крадзяжы з’яўляюцца для іх самым даступным спосабам рэгулярна атрымліваць неабходную суму. Як правіла, у чужыя кватэры яны пранікаюць у светлы час сутак, калі пераважная большасць законапаслухмяных грамадзян знаходзіцца на рабоце. Ідуць на “справу” групамі, што ўскладняе раскрыццё злачынстваў.

“Бамжы” і алкаголікі крадуць па тых жа матывах, але пераважна — на дачах і ў прыватных дамах.

Асобы, схільныя да асацыяльных паводзін, часта дзейнічаюць імпульсіўна, таму ідуць на крадзеж пад уплывам абставін. Быў выпадак, калі мужчына на другі дзень пасля вяртання з месцаў зняволення патрапіў у госці. Там добра выпіў і падчас перакуру на лесвічнай пляцоўцы заўважыў прыадчыненыя дзверы суседняй кватэры. Зайшоў у калідор, схапіў капялюш і вярнуўся да застолля, дзе хутка быў затрыманы работнікамі міліцыі.

Дамушнікі-рэцыдывісты адносяцца да крадзяжоў прафесіянальна, таму іх найперш цікавяць багатыя кватэры і дамы. Аднак, калі такі “профі” бачыць жыллё, у якое можна патрапіць лёгка і без рызыкі, ён наўрад ці ўтрымаецца.

Асаблівае месца займаюць зладзеі цыганскай нацыянальнасці. Іх метады — псіхалагічнае “замбіраванне” гаспадара жылля, прыцягненне да ўдзелу ў крадзяжы некалькіх памочнікаў, якія адцягваюць увагу ахвяры.

Зразумела, органы аховы правапарадку прымаюць меры па прафілактыцы і раскрыцці кватэрных крадзяжоў, аднак цалкам вынішчыць гэты від злачынства толькі сіламі міліцыі немагчыма.

Што ж рабіць грамадзянам, якія жадаюць пазбавіцца ад непрыемнасцей, звязаных са стратай дамашняй маёмасці? Акрамя пасіўнай — умацавання вокнаў і дзвярэй — ёсць некалькі варыянтаў актыўнай самааховы, асаблівасці якіх паспрабуем прааналізаваць.

Устаноўка калектыўнай сістэмы відэаназірання ў шматкватэрным доме. Асноўныя недахопы такога спосабу нагляду за кватэрай — ён не замінае здзяйсненню крадзяжу і не заўсёды дапамагае ў яго раскрыцці. Калі, напрыклад, злодзей надзене бейсболку з доўгім казырком і не будзе “свяціць” тварам, то відэазапіс наўрад ці дапаможа ідэнтыфікаваць яго асобу.

Страхоўка таксама не абараняе ад крадзяжу, а толькі кампенсуе — прычым, не заўсёды цалкам — нанесены матэрыяльны ўрон.

Устаноўка індывідуальнай ахоўнай сігналізацыі Дэпартамента аховы МУС краіны пазбаўлена ўзгаданых недахопаў, таму па суадносінах кошт/эфектыўнасць яе можна лічыць аптымальным выбарам. Аснашчанае такой сістэмай жыллё зладзеі не чапаюць ніколі, да таго ж уваходзячая ў камплект абсталявання трывожная кнопка дае магчымасць выклікаць дапамогу ў любой складанай сітуацыі.

Неабходнасць мер па самаабароне жылля ад крадзяжоў усведамляюць усе гаспадары кватэр і дамоў. Аднак большасць пераканана, што ўстаноўка той жа ахоўнай сігналізацыі — справа складаная і карпатлівая. Толькі гэта не так: звярнуўшыся да ўчастковага інспектара міліцыі, можна атрымаць усе неабходныя тлумачэнні і практычную дапамогу.

Андрэй КАЛЕЧКІН,

інспектар аддзела аховы правапарадку і прафілактыкі Асіповіцкага РАУС.