Якія метамарфозы перажывае цырульная справа, што зараз у модзе і як знайсці падыход да кліентаў, пацікавіліся ў майстра, якая працуе ў камбінаце бытавога абслугоўвання 37 гадоў.

Цырульня — гэта месца, дзе ствараецца добры настрой: глянуўшы ў люстэрка і ўбачыўшы там прыгожага, памаладзелага сябе, кожны міжволі ўсміхнецца. А Ірына Чыжанок менавіта тая чараўніца, якая стварае новыя стыльныя вобразы.

— Што вам падабаецца больш: стрыгчы, фарбаваць, рабіць прычоскі?

— Люблю прыгожа ўкладваць доўгія валасы. А зараз маладыя жанчыны і дзяўчаты часта маюць менавіта такую фактуру, з якой майстру вялікая прастора для фантазіі.

— Можа, у вас ёсць і аўтарскія знаходкі?

— У працэсе работы іх з’яўляецца шмат. Пачынаеш маніпуліраваць валасамі і неяк спакваля ствараеш штосьці новае. Хачу бачыць усіх кліентак прыгожымі. Люблю змяняць іх выгляд, акцэнтаваць увагу на самых выйгрышных рысах знешнасці. Заўсёды стараюся падабраць кожнай вобраз да твару.

— А самы незвычайны ўзгадаеце?

— Асабліва экстравагантных прычосак не раблю, люблю жаноцкія, вытанчаныя вобразы. Найбольшую адказнасць адчуваю перад нявестамі, якія ў дзень вяселля павінны быць самымі цудоўнымі, мець бездакорны выгляд. Гэты вобраз для многіх становіцца самым прыгожым у жыцці і застаецца ў памяці і на фотаздымках назаўсёды.

— Калі бачыце кліентку, уяўляеце, як яе падстрыгчы, прычасаць, каб яна стала выглядаць лепей?

— Так, і заўсёды максімальна далікатна раю кожнай, што ёй падыдзе. Хтосьці прыслухоўваецца, хтосьці мае сваё меркаванне. Але не адступаю, знаходжу залатую сярэдзіну. І на вынік ніхто не скардзіўся.

— Дзе вы вучыліся дыпламатыі ўзаемаадносін з кліентамі?

— Мой першы настаўнік Сямён Фрыдберг. Гэтага майстра ведалі ўсе асіповіцкія модніцы. Ён умеў ператварыць кожную ў прынцэсу не толькі з дапамогай падбору адпаведнай прычоскі, але і ў час гутаркі пераконваў кожную ў яе непаўторнасці. У Сямёна Абрамавіча навучылася ўменню наладзіць стасункі, культуры зносін, манерам, псіхалагічнаму падыходу да кожнай кліенткі і шмат чаму іншаму. Напрыклад, ніколі не спазняцца на работу, а яшчэ заходзіць у залу заўсёды з добрым настроем, незалежна ад таго, што зараз хвалюе, чым заняты думкі.

— А самую першую кліентку запомнілі?

— Так, я рабіла ёй хімічную завіўку і вельмі хвалявалася.

— Дарэчы, мода — катэгорыя пераменлівая. Тыя прычоскі, з якімі прадстаўніцы цудоўнага полу фарсілі ў 80-х, сёння многім здаюцца дзівацкімі. Як вы адсочваеце актуальныя тэндэнцыі індустрыі прыгажосці?

— Безумоўна, мяняюцца тэхналогіі, значна пашырыўся арсенал інструментаў, якімі карыстаюцца майстры. Каб быць у курсе навінак, наведваю семінары па прафмайстэрстве, дзе ў ходзе практычнай часткі адпрацоўваем новыя метады работы з кліентамі, пацвярджаючы набытыя ўменні, абменьваемся вопытам. Майстар-класы, інфармацыя з інтэрнэту таксама дапамагаюць. Стараюся, каб жанчыны, якія наведалі нашу цырульню, выглядалі сучасна, ганарыліся сабою. Напрыклад, зараз выкарыстоўваем розныя складаныя афарбоўванні, таніраванні, біязавіўкі і шмат іншага.

— Ці звяртаюцца да вас, каб атрымаць параду, як даглядаць за валасамі?

— Так, нярэдка кансультую, як лячыць сапсаваныя валасы. Часцей з такім пытаннем прыходзяць доўгавалосыя дзяўчаты, якія пасля эксперыментавання з фарбамі хочуць надаць сваёй шавялюры прывабны выгляд.

— Яшчэ не надакучыла стрыгчы ды прычэсваць?

— Што вы! Я бясконца люблю сваю работу. Атрымоўваю вялікае задавальненне ад яе, бо кожны раз праз гадзіну-другую бачу вынік уласных старанняў. Вельмі люблю размаўляць у час маніпуляцый з кліентамі. Чамусьці і ад іх вучуся. А да мяне ходзяць цэлымі сем’ямі, у некаторых ужо трэцяе пакаленне стрыгу.

Ірына Аркадзьеўна — жаночы майстар. Але самы любімы яе кліент — прадстаўнік моцнага полу: двухгадовы ўнук Арсеній, які чакае жанчыну ў госці не як майстра, а як любімую бабулю, якая ўмее яшчэ і прыгожа падстрыгчы.