Творчая гісторыя майстра лесу Лапіцкага лясніцтва Алега Малахоўскага пачалася 40 гадоў таму. Спрабаваў паступіць у мастацкае вучылішча, але не адолеў адзін з трох экзаменаў і пайшоў у Беларускі нацыянальны тэхнічны інстытут вучыцца лясной справе.

— Пасля няўдачы з паступленнем два гады практычна не браўся за пэндзлі, — расказвае Алег Дзмітрыевіч. — Праз некаторы час у інстытуце паехалі на сельгасработы ў Пастаўскі раён. Пабываў у такіх прыгожых месцах, што рукі самі пацягнуліся да фарбаў. Увогуле гэта быў перыяд адкрыццяў і пашырэння гарызонтаў ва ўлюбёнай справе: перайшоў з каляровых алоўкаў і акварэлі на алейныя фарбы і змайстраваў першы эцюднік.

Усе тонкасці жывапісу спасцігаў самастойна, шукаў натхненне ў работах знакамітага пейзажыста Івана Шышкіна.

— Калі ў сталіцы праходзіла выстава яго карцін, музейная зала стала аб’ектам штовечаровага наведвання, — успамінае мужчына. — Раз за разам слухаў экскурсавода, уважліва разглядаў дэталі, а пасля маляваў копіі, каб набіць руку. Зараз навучыцца добра маляваць адносна лёгка. У Сеціве можна знайсці відэаўрокі, тэарэтычныя матэрыялы любога ўзроўню складанасці і для любога ўзросту, а таксама выбраць і набыць усё неабходнае для такога хобі. Можна сустрэць і цікавыя падыходы. Расійскі мастак Ігар Сахараў, які распрацаваў шэраг відэаўрокаў, прапагандуе ідэю, што талент ёсць ва ўсіх і, калі ёсць жаданне і мэтанакіраванасць, усё атрымаецца.

Ці шкада няздзейсненай мары аб прафесійнай мастацкай адукацыі?

— Лес для мяне заўжды быў крыніцай натхнення і адзіным альтэрнатыўным варыянтам справы жыцця, — кажа Алег Дзмітрыевіч. — Таму аніякіх сумненняў і шкадаванняў не адчуваў. Увогуле работа дапамагае шукаць новыя матывы для карцін. У тэлефоне захавана некалькі дзясяткаў фотаздымкаў, зробленых падчас абходаў тэрыторыі, працягласць якіх штодзённа дасягае дзесяці кіламетраў. Аднак цікавяць не толькі пейзажы. Ёсць яшчэ нацюрморты і партрэты. Нягледзячы на развіццё мастацкай думкі, з’яўленне новых матэрыялаў і падыходаў у жывапісе, застаюся аматарам класічнай школы. Лічу, што простае, немудрагелістае адлюстраванне жыцця будзе заўжды папулярным.

З творчасцю земляка знаёмы далёка за межамі Беларусі. Каля 60 карцін рэалізаваліся праз Дзяржаўны падарункавы фонд прадстаўніцкай сувенірнай прадукцыі. Большая частка работ адправілася ў Кітай, Ізраіль, Германію, а адна трапіла ў Англію. Як распавёў мастак, жанчына замовіла выяву мясцовых краявідаў у падарунак сям’і, куды ехала адпачываць яе дзіцё.

Магчымасць атрымаць асалоду ад карцін Алега Малахоўскага мелі і асіпаўчане: у раённым гісторыка-краязнаўчым музеі двойчы арганізоўвалася аўтарская выстава.

Зараз Алег Дзмітрыевіч працуе над чарговым пейзажам. Пэндзаль акуратна апускаецца на палатно — і быццам па ўзмаху чароўнай палачкі з’яўляюцца дрэвы, блакіт нябёсаў, пяшчотная зелень травы. Здаецца, што мастак адлюстроўвае не толькі прыроду, а і мімалётнасць натхнення…