Узрошчаныя на дабратворнай ніве

Дынастыя Пішчовых — адна са старэйшых педагагічных дынастый раёна. Агульны стаж работы яе членаў ва ўстановах адукацыі складае больш за 300 гадоў.

Заснавальнік дынастыі Пішчоў Мікалай Лукіч пачаў сваю працоўную дзейнасць у 1929 годзе пасля заканчэння Магілёўскага педвучылішча — спачатку настаўнікам пачатковых класаў, а затым дырэктарам пачатковай школы ў вёсцы Сінюга Магілёўскага раёна. Яго прафесійны стаж 40 гадоў.  Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, узнагароджаны ордэнам Славы III ступені, Айчыннай вайны.

Сын Мікалая Лукіча, Уладзімір Мікалаевіч Пішчоў, працягнуў працу бацькі. У 1956 годзе скончыў педагагічнае вучылішча, атрымаўшы спецыяльнасць “выкладчык фізічнага выхавання”, затым педінстытут, дзе асвоіў педагогіку і методыку пачатковага навучання. У час вучобы Уладзімір Мікалаевіч пазнаёміўся з будучай настаўніцай Таццянай Цвятковай, з якой узяў шлюб і прайшоў поплеч да канца сваіх дзён. Яго стаж перасягнуў мяжу ў паўстагоддзя.

У 1956 годзе маладыя настаўнікі па размеркаванні сталі працаваць у Татаркаўскай сярэдняй школе Асіповіцкага раёна. Уладзімір Мікалаевіч спачатку вёў фізкультуру, а затым быў прызначаны дырэктарам школы. Таццяна Іосіфаўна працавала настаўнікам пачатковых класаў. Аддала школе 52 гады.

Мне пашчасціла вучыцца ў той школе, дзе працавалі гэтыя цудоўныя людзі. У першай палове шасцідзясятых гадоў, дзякуючы энтузіязму дырэктара, быў пабудаваны адзін з лепшых у раёне стадыён. За гэта Уладзіміра Мікалаевіча ўзнагародзілі медалём “За развіццё спорту на вёсцы”. Таццяне Іосіфаўне Пішчовай было прысвоена званне “старшы настаўнік”, яе мужу — “настаўнік-метадыст”.

Трое дзяцей Пішчовых таксама сталі педагогамі. Кацярына Уладзіміраўна 23 гады далучала вучняў Татаркаўскай школы да абслугоўваючай працы. Тры гады я працавала побач з гэтай цудоўнай жанчынай. З упэўненасцю магу сказаць, што ў яе залатыя рукі, якія ўмеюць усё. Свае веды і ўменні настаўніца шчодра перадавала вучаніцам.

Ганна Уладзіміраўна пасля атрымання вышэйшай адукацыі пачала працоўную дзейнасць у той жа Татарцы. Потым скончыла аспірантуру ў Нацыянальным інстытуце адукацыі. Выкладчык, дацэнт кафедры педагогікі і псіхалогіі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта фізічнай культуры, загадчык кафедры педагогікі і псіхалогіі БДУФК. З 2012 года і да нашага часу — дацэнт кафедры Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя Максіма Танка. 30 гадоў сее разумнае, добрае, вечнае.

І Мікалай Уладзіміравіч Пішчоў пайшоў па бацькоўскім шляху. Пасля заканчэння інстытута быў накіраваны ў Жорнаўскую сярэднюю школу. 18 гадоў працаваў настаўнікам матэматыкі, а з 1997 года і да цяперашняга часу — яе нязменны дырэктар. За 42 гады не адно пакаленне жыхароў населенага пункта атрымала ад яго пуцёўку ў жыццё.

У Жорнаўцы Мікалай Уладзіміравіч сустрэў сваю палавінку Святлану Сцяпанаўну, з якой поплеч ужо амаль 40 гадоў. Менавіта столькі ж гадоў яна працуе настаўнікам пачатковых класаў.

У сям’і Пішчовых трое дзяцей, двое з іх педагогі. Сяргей Мікалаевіч скончыў Беларускі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт, затым інстытут вышэйшай школы па спецыяльнасці “педагагічная дзейнасць спецыяліс-таў”. Кандыдат тэхнічных навук, дацэнт кафедры “Лясныя машыны, дарогі і тэхналогіі лесапрамысловай вытворчасці” Беларускага дзяржаўнага тэхналагічнага ўніверсітэта, дырэктар інстытута павышэння кваліфікацыі і перападрыхтоўкі кадраў пры БДТУ з 2014 года. Адзначаны Спецыяльным фондам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь па сацыяльнай падтрымцы адораных вучняў і студэнтаў у 2005, 2006 гадах. 13 гадоў займаецца любімай справай. Міхаіл Мікалаевіч скончыў Беларускі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт, аспірантуру, Рэспубліканскі інстытут вышэйшай школы. Кандыдат тэхнічных навук, дацэнт кафедры “Дэталі машын і пагрузачна-транспартных прылад” Беларускага дзяржаўнага тэхналагічнага ўніверсітэта. Адзначаны Спецыяльным фондам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь па сацыяльнай падтрымцы адораных вучняў і студэнтаў у 2006 го-дзе. 12 гадоў перадае свае веды студэнтам.

Нядаўна Таццяна Іосіфаўна і Кацярына Уладзіміраўна прымалі ад сваіх родных віншаванні з юбілейнымі датамі. Хочацца пажадаць не толькі ім, але і ўсім членам гэтай дружнай цудоўнай сям’і моцнага здароўя, здзяйснення ўсіх мар, дабрабыту.

Наталля Паўлава, старшыня савета ветэранаў педагагічнай працы.