Анатоль ТамашэўскI, заслужаны работнік культуры
Беларусі, ветэран працы:

— У ласкавых абдымках дзвюх рэк — Друці і Сітні — утульна
размясціўся пасёлак гарадскога тыпу Круглае. У маёй памяці засталіся
круглянскія краявіды з драўлянымі тратуарамі і адной цэнтральнай вуліцай, на
якой знаходзіліся ўсе самыя важныя пабудовы, а таксама жылыя 2-3-павярхоўкі.
Зараз бываю на радзіме штогод напярэдадні Радуніцы і кожны раз заўважаю штосьці
новае: пасёлак хутка пашырае межы, тут многа навабудаў, выраслі дамы ў 5
паверхаў. Дарэчы, якраз асноўны забудоўшчык — Круглянская ПМК-266, якім кіруе
Мікалай Патрончык — адна з лепшых буд-арганізацый не толькі ў раёне, але і ў
вобласці. Ці не таму так хутка мяняецца Круглае? Гандлёва-гасцінічны комплекс
“Iзумруд” — месца, якое мясцовыя жыхары з задавальненнем паказваюць сваім
гасцям: не ў кожным райцэнтры сустрэнеш такі найсучаснейшы цэнтр паслуг і
адпачынку!

Што тычыцца гістарычнай спадчыны, то на тэрыторыі раёна каля трох
дзясяткаў помнікаў археалогіі, многа памятных мясцін, звязаных з падзеямі
Вялікай Айчыннай вайны. Дарэчы, і вайна 1812 года не абмінула Круглае: тут
знаходзілася галоўная кватэра рускіх войскаў на чале з Кутузавым.

Дзмітрый Вараб’ёў, галоўны спецыяліст упраўлення
сельскай гаспадаркі і харчавання:

— Беларуская дзяржаўная сель-скагаспадарчая акадэмія — вось што
выконвае ролю візіткі нашага горада. Гэтая навучальная ўстанова не толькі
складае важнае звяно ў яго гісторыі — пачала свой слаўны шлях як Горыгорацкая
земляробчая школа яшчэ ў далёкім 1840 годзе, — але і ў яго знешнім абліччы.
Акадэмгарадок, у якім каля паўтара дзясятка інтэрнатаў і столькі ж вучэбных
карпусоў, — сапраўднае ўпрыгажэнне Горак. Прыемна, што сельгасакадэмія — гэта і
мая вучэбная ўстанова: зараз атрымліваю там другую вышэйшую адукацыю.

Відавочныя перамены адбыліся ў райцэнтры летась у сувязі з
правядзеннем рэспубліканскага 
фестывалю-кірмашу працаўнікоў вёскі “Дажынкі-2012”. Папрыгажэлі мясцовыя
вуліцы; добры падарунак гораду — амфітэатр. Ну а самай важнай падзеяй у
мала-дзёжным асяроддзі стала, мабыць, адкрыццё Лядовага палаца — гэтая ўстанова
карыстаецца вялікай папулярнасцю. Хаця не толькі сярод юнакоў і дзяўчат. Так
што прыязджайце — не пашкадуеце!

Тамара Салабута, намеснік начальніка аддзела
адукацыі райвыканкама:

— Зялёны, утульны, прыгожы сваёй сціплай абаяльнасцю — так можна
ахарактарызаваць Хоцімск. Гэта самы аддалены ад абласнога цэнтра і, бадай, маленькі
райцэнтр: у гарадскім пасёлку ўсяго каля 7 тысяч жыхароў. Камбінат будаўнічых
матэрыялаў, ільнозавод, масласыраробчы завод — вось асноўныя прамысловыя
кропкі, дзе працуюць сёння хоцімцы. Калі павярнуць кола часу назад, то,
напрыклад, у канцы XIX стагоддзя гэта быў буйны населены пункт, дзе жыло каля
трох тысяч жыхароў, дзейнічала народнае вучылішча, 2 гарбарныя заводы, бровар,
амаль паўсотні лавак, вадзяныя млыны, бальніца. Значнымі падзеямі былі кірмашы,
якія ладзіліся тут двойчы на год.

Ці ёсць асаблівае месца ў Хоцімску? Гэта, несумненна,
Свята-Троіцкі сабор, які быў пабудаваны па праекту храма Хрыста-Спасіцеля ў
Маскве, толькі паменшаны ў 10 разоў. Ганарацца хоцімцы і яго настаяцелем
архімандрытам Кірылам, які ў 2002 годзе ўдастоены прэміі Прэзідэнта Рэспублікі
Беларусь “За духоўнае адраджэнне”. Пры саборы дзейнічае царкоўнапрыходская
школа, створаны царкоўны хор. У цёплы сезон вакол храма ярка цвітуць клумбы,
мноства кветак надае гэтаму месцу асаблівую прыгажосць, а сам сабор уваходзіць
у спіс гісторыка-культурных помнікаў Рэспублікі Беларусь.

У сучасным Хоцімску няма многіх выгод, якія маюць, напрыклад, тыя
ж Асіповічы — возьмем хаця б чыгунку. Аднак гэта абсалютна не азначае, што
райцэнтр менш дарагі сэрцу тым людзям, якія тут нарадзіліся і выраслі. Радуе,
што з кожным годам родны Хоцімск становіцца ўсё больш прыгожым і ўпарадкаваным.