Да працы — з душой

Калі творчы падыход да справы адлюстроўваецца ў дзіцячых вачах

Кожны ранак у групе “Званочак” дзіцячага садка № 6 “Сонейка” пачынаецца з “кола дабрыні”, падчас якога дзеці разам з педагогам абменьваюцца ласкавымі словамі, кампліментамі і пацешкамі. З такім настроем і гуляецца весялей, і нават ежа смачней. Гаспадарыць тут ужо больш за 20 гадоў Сняжана Гасан, выхавальнік вышэйшай кваліфікацыйнай катэгорыі. Яна сваімі рукамі і напаўняе памяшканне шматлікімі інструментамі для атрымання ведаў. Так, ёсць у актыве групы “Разумная кніга”, кожная старонка якой падзелена на пазл. Дзеткам прапануецца паправіць выданне, каб зразумець, што з кнігай трэба абыходзіцца беражліва. Ці, напрыклад, сэнсарны дыванок, які складаецца з некалькіх геаметрычных фігур, у домік, дзе кожную дэталь можна замацаваць адмысловым спосабам, што спрыяе развіццю дробнай маторыкі. А на звароце можна “пасадзіць” на ліпучкі гародніну. І нядзіўна, што некаторыя распрацоўкі займалі прызавыя месцы на раённых аглядах-конкурсах, канспекты адкрытых заняткаў неаднаразова друкаваліся на старонках часопіса дашкольнай адукацыі “Пралеска”, а сама Сняжана Аляксандраўна стала пераможцай раённага конкурсу “Выхавальнік года”.

…Усюды адчуваецца творчая рука педагога. Нават дзверы ў групе маюць сваё прызначэнне. На адной намалявана дрэва з рознымі птушкамі, казуркамі і сонейкам з аблокамі — гэта куточак для трэніроўкі постаці: паспрабуй дацягніся! На другой — дрэва з тэматычнымі малюнкамі, якія кожны тыдзень новыя.

— Дзеці заўсёды адчуваюць, калі падыходзіш да працы з душой, — распавядае педагог. — Канечне, да кожнага трэба знайсці “ключык”, быць асцярожнай у зносінах, каб не раніць, не страціць давер. Маленькія душы такія чыстыя і празрыстыя, таму і сябруюць яны шчыра. Працаваць з дзецьмі вельмі цікава і нават карысна для развіцця кругагляду, бо яны заўсёды маюць свой пункт гледжання на ўсё. Важна падаць новыя віды работы цікава, каб матэрыял запомніўся. Лепш рабіць гэта праз гульню. Таму і нараджаюцца ідэі стварэння розных настольных, падлогавых, насценных дыдактычных матэрыялаў.

Акрамя сваёй групы, Сняжана Аляксандраўна праводзіць заняткі ў “Матулі-най школе”, дапамагае малым знаёміцца з садком, знаходзіцца пэўны час у калектыве, займацца прапанаванай справай і ўвогуле прывыкаць да самастойнасці. Ды і мамам карысна даведацца пра новыя бакі зносін з дзецьмі. Большасць выхаванцаў такой школы прыходзіць у яслі да ўжо знаёмай выхавальніцы, таму і перыяд адаптацыі працякае спакойна.

Здаецца, што пад наглядам педагога знаходзяцца не толькі дзеткі, але і іх бацькі, бо кожны час ад часу выконвае хатняе заданне: ляльку пашыць ці апрануць яе ў нацыянальнае адзенне, лэпбук змайстраваць. Так вось раскрываюцца таленты мам і тат: вяжуць яны шапкі з мордачкамі звяроў, майструюць персанажаў для настольнага тэатра ці пальчыкавых гульняў, шыюць сэнсарныя дыванкі. Працаваць з такім “арсеналам” значна цікавей, чым разглядаць малюнкі ў кніжачцы, ды і бацькі больш часу правядуць з дзецьмі ў сумеснай творчасці.

Дарэчы, сяброўства з мамамі і татамі мае не толькі “малыя формы”: бацькамі на тэрыторыі садка створаны шасцікутны агародзік, дзе дзеці з розных груп пасадзілі садавіну і гародніну. Цяпер малыя на практыцы спазнаюць працэс вырошчвання раслін і даглядаюць іх.

Спецыялісты з творчым мысленнем неабходны ўсюды. А калі такі майстар сваёй справы выхоўвае дзяцей, яны атрымоўваюць трывалы грунт, каб расці рознабаковымі асобамі.