Віктар Габрыйчук нарадзіўся ў Асіповічах —
горадзе, дзе служыў бацька. Пяць класаў СШ-3 скончыў у нас, а сярэднюю адукацыю
атрымаў ужо ў Групе савецкіх войск у Германіі, куды перавялі прапаршчыка.

“Буду афіцэрам і толькі дэсантнікам”, —
сцвярджаў хлопец і рабіў усё, каб словы не разышліся са справай: добра вучыўся,
займаўся бегам, гіравым спортам і г.д.

Пасля школы паступіў у Разанскае вучылішча ПДВ.
Вучыўся з задавальненнем, пастаянна быў у ліку першых. Калі кузня кадраў для
паветрана-дэсантных войск засталася ззаду, маладога лейтэнанта пакінулі ў
вучылішчы. Два гады камандаваў курсанцкім узводам, потым — разведротай. I вось
ужо ён — начальнік разведкі 350-га гвардзейскага ордэна Суворава
парашутна-дэсантнага палка 103-й паветрана-дэсантнай дывізіі. Новым
прызначэннем Габрыйчук вельмі ганарыўся, адразу паведаміў пра змены ў жыцці
бацькам, расказаў у лісце пра славутае злучэнне, якое прайшло праз гарніла Вялікай
Айчыннай. I, як узгадвае сёння яго маці Алена Iванаўна, вельмі шкадаваў, што
хаця і служыць у элітных войсках, але не можа здзейсніць нічога гераічнага.

Праўда, пасля Афганістана, дзе Віктар Мікалаевіч
камандаваў ба- тальёнам, размовы пра гэта ўжо не вяліся. “Камандзіроўка “за
рэчку” скончылася”, — жартуючы, адрапартаваў пры сустрэчы бацькам. I, крыху
саромеючыся, паказаў кіцель, на якім зіхацелі ордэны Чырвонай Зоркі і “За
службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР” 3 ступені, медаль “За баявыя
заслугі”…

У лютым 1994 года гвардыі падпалкоўніка
Габрыйчука прызначаюць намеснікам камандзіра 103-й ПДВ. I, як пазней з жалем
гаварылі саслужыўцы, гэта была б не апошняя пасада ў кар’еры граматнага,
мэтанакіраванага, перспектыўнага афіцэра. Толькі вось мяркуе чалавек, а вырашае
Бог: 14 снежня 1995 года ён рушыў на службовай машыне на нараду і загінуў у
аварыі. Такі вось лёс у чалавека — выжыць у Афганістане і недарэчна пайсці з
жыцця ў мірны час…

Пахаваны палкоўнік Віктар Габрыйчук у
Асіповічах, але яго імя ўвекавечана і ў Віцебску. У Афганістане загінула 145
ураджэнцаў Віцебшчыны, і іх прозвішчы выбіты на граніце дзвюх стэл імя
Воінаў-інтэрнацыяналістаў. У тым ліку і нашага земляка.