Iснуе шмат розных навагодніх традыцый. I, бадай, самая распаўсюджаная і цікавая з іх —
загадванне трох жаданняў. Кажуць, задуманае ў час, калі стрэлкі гадзінніка
паказваюць поўнач, абавязкова здзяйсняецца. А што, калі і нам правесці
эксперымент, падарыць па аднаму жаданню нашаму гораду? Тым больш, што
наступаючы 2012 для Асіповіч — год 140-годдзя. Асіпаўчан, згодных
на падарунак райцэнтру, знайшлося шмат. Якімі былі меркаванні? Вось некаторыя з
іх:

Ніна Лапікава, настаўніца:

— Нашым дзецям не хапае казкі. Маю на ўвазе
месца, дзе можна было б адпачыць, адзначыць дзень нараджэння з клоўнамі,
паветранымі шарамі і гульнямі, проста разам з сябрамі паласавацца смачным
марожаным. Таму загадаю, каб у горадзе было пабудавана дзіцячае кафэ і сучасная
пляцоўка каля яго.

Альбіна Барысаўна Прановіч, пенсіянерка:

— Заўсёды сэрца сціскае туга, калі бачу
бяздомных катоў і сабак. І з кожным годам, здаецца, іх становіцца ўсё больш.
Добра было б, каб гэтыя бедныя жывёлы займелі сабе гаспадароў і свае куточкі ў
цёплых кватэрах, а гэта значыць, каб людзі ў сэрцах мелі больш спагады.

Мікалай Петруковіч, вадзіцель:

— Няхай Новы год прынясе больш чысціні і
ўтульнасці райцэнтру, а яго жыхарам — салідныя зарплаты.

 Наталля
Абражэвіч, інжынер-тэхнолаг:

— Хачу, каб у Асіповічах было менш даўгабудаў.
Напрыклад, ужо каторы год “мазоліць” вочы недабудаваны магазін насупраць
“Свіслачы”. А яшчэ — каб было менш “забягалавак”, а больш культурных устаноў.

Антон Баравік, майстар вытворчага навучання:

— Больш яркасці Асіповічам! У прамым і
пераносным сэнсе. У позні час па некаторых вуліцах, нават не вельмі аддаленых
ад цэнтра горада, нельга прайсці, такая цемень… Хочацца святла!

Галіна Аляксандраўна Мароз, пенсіянерка:

— Няхай у родных Асіповічах стане яшчэ больш
добрых, сумленных, працавітых людзей. Любы горад і яго жыхароў нельга
разглядаць асобна ад краіны. Таму жадаю, каб народ клапаціўся пра сваю
Беларусь, а Беларусь — пра народ. I ўсё бу-дзе добра!

Падрыхтавала Валянціна ПАШКЕВIЧ.