У сям’і Васіля і Наталлі Хомічаў з Вяззя ўсё ў
жыцці атрымліваецца і так, як ва ўсіх, і адначасова адметна. Дзяцей двое —
паказчык сярэднестатыстычны, аднак дзяўчынкі маюць даволі рэдкія для нашай
мясцовасці імёны: Злата і Рыма. Мама, як і многія жанчыны, любіць выпякаць
торты, але гэта не толькі захапленне, а і работа — яна кандытар. Тата ўмее
іграць на баяне, а вучыўся гэтаму майстэрству не ў музычнай школе, а ад свайго
дзядулі. Працуе Васіль у калгасе, як і сотні людзей, а вось вадзіцеляў
малакавозаў не так і шмат. Бадай, адно толькі атрымалася стандартна: як і
многія іншыя, сям’я абрала для жыхарства менавіта Вяззе — месца прывабнае і з
добразычлівымі людзьмі.

Раз Хомічы вырашылі застацца ў вёсцы, то зробяць
усё, каб іх жыццё тут было камфортным і актыўным — ёсць такая рыса ў натуры.
Добраўпарадкаваны дом атрымалі ад гаспадаркі некалькі гадоў назад. Зараз
плануюць, як жыллё зрабіць яшчэ больш утульным. Найбольш жа дом могуць
упрыгожыць дзеці. Як у прамым, так і ў пераносным сэнсе. Двухгадовая Рыма
аздабляе яго сваім вясёлым шчэбетам — малая вельмі жвавая, энергічная. А
8-гадовая Злата яшчэ і цалкам рэальнымі рэчамі, вылепленымі з салёнага цеста на
занятках школьнага гуртка. Хоць гэтай справай дзяўчынка займаецца нядаўна, але
ўжо стварыла шмат прыгожых, па-дзіцячаму непаўторна-яркіх карцін. А яшчэ
старэйшая сястрычка другі год вучыцца іграць на фартэпіяна. Марыць, калі
асвоіць інструмент, сыграць дуэтам з татам.

Гасціннасць — адна з адметных рыс сям’і Хомічаў.
І не толькі таму, што гаспадыня любіць частаваць усіх рознымі прысмакамі.
Дарэчы, дачушкі таксама дапамагаюць маме ля пліты. Можа, не столькі дапамогі,
колькі клопату, але Наталля ўпэўнена: прывіваць дзяўчынкам цікавасць да кухні
трэба з малых гадоў. Тады з іх вырастуць сапраўдныя гаспадыні.

Да Хомічаў часта прыходзяць і сваякі, і сябры,
таму што з імі цікава і весела. Знойдзеш у стасунках і карысную параду, і
разуменне. Імкнуцца яны заўсёды і працаваць, і адпачываць разам. Сёлета
ўпершыню ездзілі ўсе на мора. Уражанняў, асабліва ў малых, засталося вельмі
шмат.

А яшчэ дзецям прывіваюцца адказныя адносіны да
працы. Дзяўчынкі ведаюць, што кожную раніцу іх тата збірае малако на калгасных
фермах, вязе яго на малочны камбінат. І ад яго акуратнасці ў рабоце значна
залежыць якасць здадзенага прадукту. Калі бярэш- ся за якую справу, трэба
заўсёды яе выконваць сумленна.

Гэтая восень для Хомічаў запомніцца ўдзелам у
конкурсе “Уладар сяла”. І хоць сям’я пераможцай рэспубліканскага этапу не
стала, аднак выступіла вельмі дастойна. Ужо той факт, што Хомічы прадстаўлялі
не толькі раён, але і ўсю Магілёўшчыну, аб многім сведчыць. Напрыклад, аб тым,
што менавіта за такімі сем’ямі — будучыня вёскі.