Наталля Леанідаўна Паўлава, намеснік дырэктара
па вучэбнай рабоце САШ № 1, лічыць, што некалі абраная ёю прафесія — самая
лепшая. Можа таму, што з вучнямі пачатковых класаў — народам цікаўным і
неабыякавым да акаляючага свету, шчырым і вясёлым — ніколі не прыходзіцца
сумаваць? Потым пра гэты перыяд жыцця кожны ўспамінае з замілаваннем: добра
памятаюцца ўспрынятыя з дзіцячай непасрэднасцю падрабязнасці ўсялякіх важных на
той час падзей, а дарослы свет з яго шматлікімі праблемамі яшчэ недзе за
гарызонтам. Хіба не цудоўныя гады? Некаторым падаецца, што настаўніку
пачатковых класаў можа надакучыць хадзіць па 4-гадовым крузе. Аніколькі, гэта —
рух па спіралі, з сабою бярэш усё добрае, што ўжо пройдзена — вырастаючы сам,
падымаючы свой прафесійны ўзровень, дадаючы метадычныя вынаходкі…

Настаўніцай пачатковых класаў Наталля Леанідаўна
працавала 16 гадоў, цяпер ужо 18 — на пасадзе намесніка дырэктара. I за гэты
час не стамілася любіць сваю работу, шукаць у ёй нешта новае, пастаянна
займацца самаадукацыяй і ўдасканальваннем. Амаль усё яе педагагічнае жыццё
прай-шло ў САШ № 1 — больш за тры дзясяткі гадоў. Зараз Паўлава не ўяўляе сябе
ні на іншай рабоце, ні, тым больш, у другой школе — настолькі лёс цесна
знітаваўся менавіта з гэтай вучэбнай установай. Ёй вельмі падабаецца калектыў,
а кафедра пачатковых класаў — наогул родныя людзі, з якімі разам давялося
перажыць нямала радасцей і засмучэнняў. Так, без апошніх таксама не бывае ў
школе, асабліва якая з’яўляецца апорнай установай па класах інтэграванага
навучання. А як інакш? Колькі дзяцей, столькі і лёсаў, і сем’яў, і маленькіх
сэрцаў. I да кожнага трэба знайсці сваю сцяжынку.

Прыемна працаваць, калі ад дзейнасці ёсць плён.
А ён праяўляецца ва ўзаемаразуменні з боку калег, дасягненні добрых вынікаў — а
гэта так і ёсць! — у выхаванні і навучанні дзяцей. Школа развіваецца, заваёўвае
ўсё большы аўтарытэт сярод бацькоў. Гэта пацвярджае той факт, што зараз зноў
першая пайшла ў рост. На новы навучальны год плануецца набраць 5 класаў супраць
звыклых ужо за пэўны перыяд трох-чатырох. Павелічэнне колькасці вучняў, а,
значыць, і работы, намесніка дырэктара Наталлю Леанідаўну толькі радуе: школа
мацнее!

Педагогі — асаблівая катэгорыя людзей. Iх можна
“вылічыць”, нават не ведаючы чалавека. Усё, што складае ўнутраны свет
настаўніка, у тым ліку і асабістыя інтарэсы, так ці іначай звязана з прафесіяй.
Асноўнае захапленне Наталлі Леанідаўны — чытанне мастацкай літаратуры. Як кажа
суразмоўца, ад гэтага задавальнення не адмовіцца ніколі, нягле-дзячы на яго
некаторую “старамоднасць”. Ёсць толькі адзін яшчэ больш любімы занятак — гуляць
са сваёй 4-гадовай унучкай Нас-цечкай. Вось дзе шырокае поле для раскрыцця ўсіх
бабуліных талентаў — педага-гічных і проста чалавечых.

За добрасумленную працу Наталля Леанідаўна не
раз адзначалася граматамі раённымі, абласнымі. У 2006 годзе атрымала Грамату
Міністэрства адукацыі. Не меншая ўзнагарода — пры-знанне калег, усведамленне
таго, колькі важнага зрабіла за сваё жыццё.

Учора Наталля Леанідаўна адзначыла свой
55-гадовы юбілей. Няхай актыўнасці, дабрыні і спагады — гэтыя рысы для яе
вельмі характэрны — хопіць яшчэ на доўгія гады!

Валянціна КОРБАЛЬ.