З першага погляду нічога арыгінальнага ў гэтай
навагодняй кампазіцыі няма. На сасне проста вісяць старыя савецкія цацкі і
бусы. Пад зялёнымі лапкамі ляжыць ватовы “снег”, стаіць пластыкавая Снягурка і
розныя звяркі. Але не спяшайцеся думаць, што гэта прыклад безгустоўнасці і
старамоднасці. Так выглядалі навагоднія дрэўцы ў часы маладосці нашых бацькоў,
перад вамі — жывая гісторыя!

Менавіта ў стылі рэтра вырашылі сёлета аформіць
святочную сасонку працаўнікі гарадской дзіцячай бібліятэкі. Людміла Жук, Марына
Скітовіч, Валянціна Пойманава і Ларыса Мядзведская старанна перагле-дзелі свае
“навагоднія” запасы, зазірнулі да родных і на-збіралі 26 ёлачных цацак.

Незвычайнае навагодняе дрэўца адразу ж прывабіла
ўвагу маленькіх чытачоў. Сёння падобныя ялінкі-сасонкі пабачыць можна не так
часта — аздабленне за апошнія 10 год істотна змянілася…

“Рэтра”-сасонка выклікае ў працаўнікоў
бібліятэкі багата цікавых успамінаў. Гле-дзячы на шкляны домік з коцікам у
акне, Ларыса Мядзведская распавядае наступнае:

— Гэта адна з самых старых цацак, што захаваліся
ў нашай сям’і. Яна зроблена прыкладна ў 60-я гады. Дзесьці ў мамы ляжала яшчэ і
смешнае ватовае негрыцяня ў ружовых шараварах, аднак не змагла яго знайсці…

Памятаю, як у дзяцінстве мы з сяброўкай Ліляй
прыдумалі ўласную навагоднюю гульню. Па апісанню трэба было ўгадаць цацку, якая
вісіць на ёлцы. У Лілі былі імпартныя навагоднія ўпрыгажэнні, таму мне больш
падабалася гуляць у апісанні яе цацак. Яны былі з Германіі і здаваліся
прыгажэйшымі за айчынныя. Яшчэ чамусьці думала, што тыя цацкі вельмі крохкія і
нават баялася браць іх у рукі…

Зараз усё наадварот: савецкія ўпрыгажэнні
выглядаюць вельмі каларытна. Цацкі, што вісяць на бібліятэчнай сасне, можна
ўмоўна падзяліць на некалькі груп. Традыцыйныя — шары, ледзяшы, домікі, шышкі,
снегавічок. “Сельскагаспадарчыя” — чырвоны і зялёны перац, гурок, груша,
клубнічка. Сюды ж адносяцца і “гібрыды”: яблык падобны формай на гарбуз,
рознакаляровыя ажыны-маліны — “мічурынскія плады”. Ёсць плоскія пластыкавыя
звяркі — серабрыстая ліса, ружовы мядзведзік, чырвоныя баранчык і два
касманаўты, на шлемах якіх напісана “СССР”. А самы “старажытны” з усіх — амаль
60-гадовы белы мішка з кардону, пакрытага фольгай.

Для навагодняй рэтра-кампазіцыі Людміла Жук
прынесла і два дзясяткі навагодніх савецкіх паштовак, якія расклалі пад
сасонкай. Тут ёсць экзэмпляры, надрукаваныя з 1972 па 1981 год, і яшчэ 5 гадоў
таму не магла і падумаць, што калісьці буду з вялікім захапленнем іх разглядаць
— мабільнікі і камп’ютары імкліва выцеснілі гэтыя рэчы з нашага жыцця…

На большасці паштовак — стандартныя сюжэты:
Дзяды Марозы, Снягуркі, зайцы, снегіры, сінічкі, ёлкі, куранты, зімовыя
пейзажы. Аднак і ўнікальныя творы. Напрыклад, адзіная паштоўка (1978) з
беларускамоўным надпісам і Дзедам Марозам, у якога ў мяшку з падарункамі
сядзіць… кракадзіл! А на іншай (1979) — галоўны навагодні персанаж спяшаецца
да дзяцей на ледаколе “Арктыка”.

— На свята я атрымлівала ў школьныя гады каля
15-20 паштовак з усёй Беларусі і сама адпраўляла столькі ж, — кажа Людміла Міхайлаўна.
— У тыя часы было вельмі прэстыжна мець багата сяброў па перапісцы. Сённяшняя
моладзь актыўна спісваецца па інтэрнэту, а для нас пошта была самым даступным
сродкам сувязі. Жаданне камунікацыі застаецца — мяняецца толькі форма…

Сасонку і паштоўкі разглядала Вольга
ЛЮБАНСКАЯ.