Лёля Багдановіч

Вясне насустрач

З галінкай мімозы

Насустрач вясне

Жанчына прывабная крочыць.

Хай горкія слёзы

На яве і ў сне

Не апякуць яе вочы.

Хай песціць усмешка

Задумлівы твар,

А сэрца ад шчасця спявае.

Пад зорнаю стрэшкай

У квецені мар

Хай гора яна не спазнае.

Шануйце матулю,

Дачушку, сястру,

Бабулю, каханую, жонку.

Пяшчотай атуліць

Няхай іхні сум

Мімозы духмяная гронка.