Вытворчы ўчастак па вырабу сыру ў філіяле “Асіповіцкі” ААТ “Бабушкина крынка”- кіруючая кампанія холдынга “Магілёўская малочная кампанія “Бабушкина крынка” быў адкрыты два гады назад. За гэты час вытворчасць прадукту па розных прычынах плаўна вагалася ў бок плюса ці мінуса. Калі раней на расійскі рынак, дзе зараз з’явіліся дадатковыя магчымасці для беларускага малочнага перапрацоўшчыка, пераважна адпраўлялася сухое малако і масла, то цяпер усё большая ўвага надаецца менавіта экспарту сыроў. Першая іх партыя і была адпраўлена ў суседнюю дзяржаву ў пачатку жніўня. Яна адразу атрымала высокую ацэнку расійскага спажыўца, і цяпер рыхтуецца наступная.

Як зараз выглядае лінейка асіповіцкіх сыроў? Гэта, у першую чаргу, мяккія “Дыета” і “Адыгейскі”, вытворчасць якіх наладжана даўно і мае стабільныя рамкі. Хутка будзе набыта дадатковае тэхналагічнае абсталяванне, якое дасць магчымасць павялічыць выпуск “Адыгейскага” да тоны ў змену. Асаблівая ўвага надаецца “Сулугуні” — яго тут штодня гатуецца 1.000 кілаграмаў. Гэта сыр, які мае чысты кісламалочны, умерана салёны смак і пах, шчыльную эластычную кансістэнцыю. Асноўная асаблівасць тэхналогіі “Сулугуні” — чэдарызацыя сырнай масы (працэс, пры якім згусткі дробнага сырнага зерня, аддзеленага ад сыроваткі, зліпаюцца ў адзіны пласт) і яе далейшае плаўленне. Цікавы прадукт не толькі сваімі смакавымі якасцямі, але і тым, што яго можна ўжываць у ежу сырым, печаным, вэнджаным і нават смажаным.

У вялікім цэху з сучасным начыннем дзве гаспадыні-сыраробы: майстар Ірына Кузьмічова (на здымку справа) і тэхнолаг Алена Бізунок. І хоць вытворчасць сыроў — справа параўнальна новая, але вопыт спецыялістамі набываецца хутка, можна сказаць, з кожнай праведзенай на ўчастку гадзінай. Усе этапы гатоўнасці прадукту павінны праходзіць пад пільным наглядам сыравараў, працэс патрабуе пастаяннай увагі. І калі вытворчасць некаторых сыроў, таго ж “Сулугуні”, займае ўсяго трое сутак, то ўжо цвёрды “Галандскі”, які на прадпрыемстве збіраюцца вырабляць з наступнага месяца, будзе выспяваць цэлых 45 дзён. Большасці ж сыроў патрабуецца для гатоўнасці месяц: суткі — варыцца, двое — засольваецца, астатні час выспявае ў спецыяльных памяшканнях пры адпаведных умовах.

Як падзялілася Алена Бізунок, на якасць сыру ўплывае шэраг фактараў. Лепш за ўсё ён атрымліваецца ў летне-асенні перыяд, калі каровы ўжываюць дастаткова сакавітых зялёных кармоў. Многія працаўнікі, самі аб гэтым не задумваючыся, маюць дачыненне да вытворчасці сыру: і аграномы, і механізатары, і аператары машыннага даення, і заатэхнікі. Усё проста: гэты прадукт можна зрабіць толькі з самай якаснай сыравіны. Таму сыр танным і не можа быць апрыёры. І за натуральнасць, а таму і карыснасць, наш прадукт асабліва цэніцца на расійскім рынку.

Пацікавіліся ў кіраўніка прадпрыемства Таццяны Жоравай і наконт перспектыў. Яны даволі аптымістычныя: ужо ў канцы жніўня ўчастак па вырабу сыроў павінен выйсці на сваю 100-працэнтную магутнасць. Датычна ж хваляванняў асобных грамадзян наконт таго, што значная частка прадукцыі ідзе на экспарт — маўляў, “самім не хопіць” — то гэта лішняе: увагі да нашага спажыўца не стане менш, а раней усталяваны аптымальны баланс паміж унутраным і знешнім рынкамі парушацца не будзе. Больш таго. Перапрацоўшчыкі малака зацікаўлены, каб менавіта асіповіцкай прадукцыі надзялялі больш увагі мясцовыя гандлёвыя арганізацыі: крыўдна, калі з 17 відаў тых жа глазураваных сыркоў на паліцах некаторых нашых магазінаў, асабліва прыватных, зной-дзеш толькі пару. Хочацца больш цеснага, плённага і надзейнага супрацоўніцтва, і ў першую чаргу — з землякамі!

Валянціна КОРБАЛЬ.

Фота Ніны ЦАРЫК.